Iedere maand vertellen lezers
over de eerste keer dat zij
een scheve schaats reden
Sheila (34)
“Het had niks te maken met mijn relatie. Ik was gelukkig getrouwd met een goede man. Alleen was Jerrel op dat moment beter. Looks doen het niet echt voor mij. Jerrel was zeker knap, maar het was vooral de manier waarop hij sprak. Met zijn warme en opvallend diepe stem wist hij je altijd goed in te pakken. Zo stond ik mijn boodschappen af te rekenen en probeerde hij mijn aandacht te trekken door grappen te maken met de caissière. Hij had namelijk precies dezelfde boodschappen als ik. Ik lachte, maar liep uiteindelijk weg. Hij heeft toen zijn boodschappen laten staan om nog snel even met me te kunnen praten. ‘Wat moet ik doen om echt je aandacht te krijgen’, vroeg hij. Hij had die hele grap opgezet om met een babbeltje mijn nummer te krijgen. ‘Als we elkaar bij toeval nog een keer zien, ga ik met je uit’, zei ik zelfverzekerd. Ik dacht dat ik hem toch nooit meer zou zien, maar dat duurde niet lang. Ik zat op mijn beurt te wachten bij de bank, toen hij tegenover mij kwam zitten. We moesten allebei hard lachen. Het was druk, dus hadden we genoeg tijd om te kletsen. Zo gezellig en zo lang dat mijn beurt aan me voorbij ging. Maar aan het eind vroeg hij niet om uit te gaan, hij groette me gewoon. En terwijl hij wegliep, voelde ik dat ik hem nog een keer wilde zien, dus riep ik hem terug. Dat was het begin. Het begin van een affaire die ongeveer drie maanden heeft geduurd. Die eerste keer was net zo geweldig als de laatste. Dat vond ik zo prettig aan hem. Hij was wie hij was en veranderde niet. Elke kus, elke streling was even oprecht en even lekker. Natuurlijk voelde ik mij schuldig, maar ik kon het echt niet laten – Jerrel was overweldigend en te goed om te laten gaan. En mijn man, tja van hem hield ik gewoon te veel. Ik wilde geen keus maken, dus liet ik het maar gaan zoals het ging. Maar na drie maanden wilde Jerrel mij voor zichzelf hebben. Ik moest van hem een keus maken. Hij wilde mij niet langer delen. Ik wist niet goed wat ik moest voelen of denken. Ik was verliefd op Jerrel, maar was ik bereid mijn huwelijk op te geven? De volgende dag belde ik hem op en werd zijn telefoon opgenomen door een vrouw. ‘Schatje, wie is dat?’, hoorde ik hem nonchalant op de achtergrond vragen. Ik kon het gewoon niet geloven. Ik was al die tijd in de veronderstelling dat hij niemand anders had. En hoe gek het ook klinkt, ik voelde me echt bedonderd. Zonder nog iets te zeggen heb ik opgehangen. Ik was boos, teleurgesteld en in de war. Ik kon het met niemand bespreken en ik durfde hem ook niet meer te bellen. Van alles ging door me heen. Ben ik een van de velen? Was het allemaal een spelletje. Hield hij wel van me? Ik schaam me om het te zeggen, maar ik heb wel op zijn telefoontje gewacht. Maar Jerrel heeft me nooit meer gebeld en ik heb hem nooit meer gezien. Waar ik dacht een spelletje te spelen, werd er met mij gespeeld. Ik kon wekenlang niet zonder schaamte naar mijn man kijken. Ik had hem bijna opgegeven voor die klootzak.”
