Een vicepresident voorgedragen op basis van bewezen prestaties; Robert Ameerali. Een man die ook niet per sé behoort tot de etnische groep die A Combinatie vertegenwoordigt noch partijpolitieke binding heeft met welke politieke partij dan ook.
Betekent de aanstelling van Ameerali een doorbraak in de etnische politiekvoering in Suriname?
“Etniciteit is een politieke realiteit in Suriname”, roept een presentator bijna chagrijnig naar een luisteraar die tijdens zijn monoloog op de televisie reageert op een wijze die hem niet zint. Hij is zelf Hindostaans en vertegenwoordigers van deze bevolkingsgroep hebben in niet mis te verstane bewoordingen aangegeven dat de Hindostaan zich niet vertegenwoordigd ziet in de vier sleutelfuncties van het land. De presentator behoort tot de VHP en deze partij had Chandrikapersad Santokhi voorgedragen als presidentskandidaat, zonder succes trouwens. Vasthoudend meent de presentator echter dat iedereen rekening houdt met etniciteit. “Let maar op! Geen enkele partij plaatst een creool in Saramacca of in Nickerie verkiesbaar. Men blijft wel degelijk rekening houden met etniciteit van de kiezers. Er moet balans zijn.”
Marrons
De knappe presentator heeft natuurlijk een punt, maar hij vergeet te vermelden dat het de politieke leiders zijn die deze politieke realiteit hebben gekweekt en gevoed. Daar heeft het volk niet om gevraagd. Het begon allemaal met de kolonisator die ervoor zorgde dat er verdeeld en geheerst kon worden; zet de bevolkingsgroepen apart, laat ze elkaar wantrouwen en haal zelf de buit binnen. De oude politiek, die vooral niet wil horen dat het politiek bedrijft op basis van oude achterhaalde principes, heeft geprobeerd dit systeem in stand te houden. Door dit systeem worden belangen van bevolkingsgroepen die niet in de regering waren, niet of nauwelijks behartigd. In 2005 kwam als gevolg daarvan de A Combinatie naar voren. Deze samenbundeling moest de achtergestelde positie van de Marrons, hen toebedeeld vanaf de koloniale tijd, gaan inhalen. De brasa werd groter, de Marron werd een broeder, kreeg ministeries en mocht zelf kijken wat hij ervan terecht bracht. Zonder enige vorm van begeleiding ging dat gepaard met veel blunders, hachelijke situaties en ministeries die veranderden in heuse Marrondorpen. Maar daartegenover staat ook een betere gezondheidszorg in het binnenland, toename van werkende Marrons, meer intellectuelen en meer participatie van deze bevolkingsgroep in alle delen van de maatschappij.
Historie
Het resultaat was dan ook zichtbaar tijdens de verkiezingen van 2010. De Marron vond dat het beter was om op de Marron te stemmen. A Combinatie groeide van vijf naar zeven zetels. En misschien leek het maar zo, maar de achterban scheen ook na de verkiezingen geconsulteerd te worden. De media waren er trouwens getuige van toen een rumoerige structurenvergadering bepaalde welke richting de ABOP van Ronnie Brunswijk moest inzetten. Ook de interne strubbelingen werden breed uitgemeten. En toch… het is deze jonge Marroncombinatie die de functie van vicepresident – de hoogste ooit toebedeeld gekregen in haar korte geschiedenis – laat invullen door een niet-Marron. Hoe kort dat duurt of welke strubbelingen dat met zich mee zal brengen. Het zal de geschiedenis ingaan als de eerste keer dat een technocraat zonder etnische of partijpolitieke bindingen, democratisch is gekozen sinds de ontstaansgeschiedenis van ons jonge Suriname. Of Bouterse de heren nou wel of niet met het spreekwoordelijk mes op de keel heeft gedwongen deze kandidaat voor te dragen, omdat ze het niet eens konden worden, doet er allemaal niet toe. Als A Combinatie geen vertrouwen had in Ameerali en als etniciteit een belangrijke voorwaarde voor hen was, had zij nog altijd de optie te weigeren en in de oppositie te gaan.
Wini
Hopelijk is dit het teken waarop menigeen wacht om te zien dat er een basis is om elkaar te vertrouwen in dit land. Een basis die ertoe moet leiden dat we kandidaten niet aanstellen op basis van ras en politieke gebondenheid. Want ook zij die niet lijken op ons of niet tot onze politieke partij behoren, kunnen opkomen voor onze belangen. Gefeliciteerd Suriname, de basis voor eenheid is gezet en hopelijk wordt het lichtpuntje aan het eind van de tunnel steeds groter. ‘Sranan sa wini’ zei een mati van mij dan ook.
Nu populair
