‘Sranan sani, wi sani!’ Deze uitspraak wordt steeds vaker, impliciet en expliciet, gebruikt door Surinaamse bedrijven, om aan te geven dat Surinamers vooral moeten kiezen voor producten of diensten van eigen bodem. De vraag is echter of wij daar inderdaad voor moeten kiezen, terwijl de kwaliteit vaak genoeg te wensen overlaat? Een collega van mij is daar heel duidelijk over: na een bijna-oorlog met Telesur heeft hij alles opgezegd. Hij heeft geen huisaansluiting meer, geen Telesur-internet en ook geen Telesur-mobieltje. En je gelooft het of niet, het was op dat moment wel mogelijk dat een Telesur-medewerker even kwam vragen wat het bedrijf kon doen om deze klant niet te verliezen. Dat hoefde echter niet meer. Voor hem is duidelijk dat een sranan sani pas zijn sani is als het ook een bun sani is!
En dat is de kern van de zaak. Veelal verkondigen bedrijven deze stelling pas, wanneer ze de hete adem van de concurrentie in de nek voelen. Het beleid voordat de concurrentie komt, is vaker wel dan niet gericht op het zoveel mogelijk verdienen en het zo weinig mogelijk investeren.
Als we bij het voorbeeld van Telesur blijven, zijn de prijzen na de komst van de concurrenten aanmerkelijk verlaagd. Voor die tijd had men geen oog voor de kleine portemonnee van de Srananman. De vette Telesur-pot was toen vooral voor een beperkte elitegroep, de gewone Srananman kon stikken.
De keuze tussen de SLM en KLM is er ook eentje die vaak meer verstand dan hart vereist. Met de SLM vliegen wil namelijk nogal eens zeggen dat je staat geboekt voor een vlucht, om vervolgens op de luchthaven te horen dat je niet meekan omdat er pardoes gekozen is voor een vliegtuig met een kleinere capaciteit. Zonder dat vooraf aan te geven en zonder maar een verontschuldiging, word je op de luchthaven op het hart gedrukt de volgende dag vooral vroeg aanwezig te zijn zodat je wel meekan. En zo mag je dus op en neer rijden over de Indira Ghandiweg om er van verzekerd te zijn dat je wel op tijd bent voor de volgende vlucht.
Maar het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel. We hebben ook Surinaamse producten die de test van de bun sani wel doorstaan en waar wij dan ook met alle trots en met een veilig gevoel voor kunnen kiezen. En natuurlijk hebben we onze eigen Damaru, die furore maakt in Nederland waardoor je als rechtgeaarde Srananman bijna niet anders kan dan ‘Mi Rowsu’ zingend trots te denken: ‘Ai Sranan sani, bun sani’.
Nu populair
