Als je in Ghana over straat loopt, dan hoor je regelmatig mensen achter je rug ‘Sssssss…’, ‘Ssss…’ roepen. Nu zou je misschien denken dat ze je leuk vinden, maar de kans is groot dat het een heel andere reden heeft. Namelijk dat je iets bij ze koopt. Overal waar je straatventers ziet, kan je een ‘Sssssss…’ verwachten. Op sommige plekken meer dan op andere, bijvoorbeeld op de markt of in populaire winkelstraten.
‘Sssssss…’ is hier een gangbaar geluid om de aandacht van iemand te vragen. Ook als je bijvoorbeeld een taxi staande wilt houden, wanneer iemand je een fles water moet komen brengen, of als je een kennis of vriend ziet. In het begin stoorde ik mij aan het vele ‘Sssssss…’ om mij heen. Ik denk omdat ik het associeerde met het geflirt op straat in Paramaribo, van jongens die veel jonger waren dan ik. Heel gecharmeerd was ik er niet van, en in Ghana was dat niet anders. Inmiddels kijk ik er niet meer van op en heb ik zelf ook de nodige sss-geluiden laten horen. Let wel, niet om te flirten maar met de intentie een zakelijke transactie aan te gaan. Zoals het kopen van papaja’s en avocado’s bij de vrouwen die doorgaans met grote schalen op hun hoofd voorbijlopen. Op mijn beurt reageer ik weer nauwelijks op een onverwacht ‘Sssssss…’, omdat het negen van de tien keer een venter is met handel waarin ik geen interesse heb; spijkerbroeken of mobieltjes en zo.
Nu komt het weleens voor dat ik daarom ook per ongeluk mensen negeer die mij kennen. Zo heb ik al een paar keer niet gereageerd op een collega of een buurtgenoot die mij met het sss-geluid riep, omdat ik niet wist dat hij of zij het was. Ik ben voorzichtig, omdat ik dikwijls ook op deze manier word begroet door mensen die ik helemaal níet ken. Wanneer ik niet reageer, dan kan het zijn dat ik vervolgens op de schouder word getikt en krijg te horen: ‘Mevrouw, daar staat iemand die u graag wilt ontmoeten.’ Verbaasd kijk ik dan op, en zie een onbekende man staan, die een gebaar van ‘kom, kom’ maakt. Weet je wat ik op dat soort momenten dan tegen de boodschapper zeg: ‘Als hij mij zo graag wil ontmoeten, laat hem dan hier komen! Waarom stuurt hij jou om zijn werk op te knappen!?’ Noch in Suriname, noch in Ghana reageer ik positief op dit soort geflirt. Misschien ben ik daar wel te veel Europees voor.
Toch is het niet alleen een kwestie van gewenning. Het gaat ook in tegen mijn principes. Als je als man de aandacht van een vrouw wilt, dan vind ik dat je daar je best voor moet doen. Een ander sturen om voor jou de eerste fase van het paringsritueel uit te voeren, zie ik als een daad van lafheid. Daar komt bij dat het lijkt alsof de man geen gezichtsverlies wil lijden en daarom jóu sommeert om naar hém toe te komen. Wat, ben ik dan de enige die zichzelf op het spel zet? De enige die risico moet lopen om afgewezen te worden?? Dit soort mannen druipen dan ook snel af wanneer ik hun mijn boze blikken toewerp. Nóg een extra reden om niet op hun aandacht in te gaan.
Ik kan mensen alleen dichtbij laten komen die mij oprecht willen leren kennen. Die hun interesse in mij belangrijker vinden dan een mogelijk gekwetst ego. Die meer zien dan alleen een stel bruine benen of een mooie snoet. Bovendien laat de natuur om ons heen constant zien dat het vrouwtjesdier haar partner uitkiest door hem in haar intieme sfeer toe te laten. Hij gaat dus op háár af. Er is een Afrikaans gezegde dat deze verhouding heel goed verwoordt: Een man jaagt op een vrouw totdat ze hem vangt. Heb je ‘em door?
Nu populair
