Wanneer we het erf van de 85-jarige Danphati Mahabier-Adhin oprijden, breekt de eerste zonnestraal van de dag door de wolken heen. Een klein en bescheiden stenen huis verschijnt in het licht. Op het erf pronken talloze potten met fleurige bloemen.
Danphati begroet ons met een warme glimlach op haar gezicht. Ze zit rustig op het balkon, gekleed in een oudroze bloes met bijpassende rok, de rollator naast haar stoel in de aanslag. Op haar onderarm prijkt een tatoeage. “In mijn tijd was dat in. Het is de naam van mijn man in het Hindi”, giechelt ze.
Dhanpati is geboren en getogen in Peperpot, Meerzorg. Haar grootouders kwamen uit India om zich in het district Commewijne te vestigen voor de landbouw. Op haar vijftiende trouwde ze met de drie jaar oudere Adjodiapersad Mahabier. Afgelopen januari was het echtpaar zeventig jaar getrouwd.
Na de trouwerij verhuisde Dhanpati naar Nieuwe Grond, waar de oudste broer van haar echtgenoot voor het grootste deel van de inkomsten zorgde. “Hij was melkverkoper. Iedere ochtend bond hij twee melkbussen aan weerskanten van zijn bagagedrager, verzamelde melk in de wijk en fietste vervolgens naar de stad.”
Dhanpati heeft leuke herinneringen aan die tijd. “We woonden met allemaal jonge mensen samen. Mijn man, zijn broers, zus en de aangetrouwde vrouwen. We werkten allemaal hard voor de kost. Ik plantte voornamelijk groente en rijst, die verkocht ik op de centrale markt. Ik houd heel erg van groente. Pampoen, boulanger; ik ben er gek op. Ook maak ik graag saoto. De mensen van tegenwoordig eten sowieso veel te weinig groente en te veel vlees”, zegt ze, een vinger in de lucht stekend.
Elke maand in Parbode: een seniore burger met levenslessen in Ston Futu.
Nu populair
