Ze vond hem eerst maar verwaand, de man die in zijn werkuniform door de straat paradeerde. Tot de dag dat hij haar aansprak en vroeg waar die beste man was gebleven die hem altijd begroette vanaf zijn balkon. Alice Albertine van de Vreugd (91) antwoordde hem dat deze man in het ziekenhuis lag. “Direct diezelfde dag zocht hij hem op in het ziekenhuis. Deze actie deed mijn gedachten over hem veranderen. Hij bleek een lieve man die naar anderen omkeek”, glimlacht ze.
In maart 1957 trouwde Alice met deze lieve man, genaamd Louis Pierau. Hij werkte als opzichter op Paranam en werkte hard voor zijn gezin. “In die tijd hoefde ik niet te werken en kon ik al mijn tijd besteden aan onze zes kinderen. Iedere maand kwam hij aan met zijn salaris, dat hij tussen mijn borsten stak of in de zak van mijn bloes.” Ze moet grinniken. “Ik regelde het huishouden en deed alle betalingen, dus beheerde ook het geld.”
Maar het geluk mocht niet lang duren. Twaalf jaar na het huwelijk overleed Louis op 44-jarige leeftijd. Alice pinkt een traantje weg. “We waren zo gelukkig met elkaar. We maakten de belofte om lief en leed met elkaar te delen en daar deed hij alles voor.” Alice heeft nooit meer een andere man gehad na Louis. “Mijn moeder zei vroeger altijd dat er maar één man was in je leven. Ik heb me aan haar raad gehouden. Mijn vriendinnen moesten daar vroeger hartelijk om lachen. ‘Je bent dom hoor. Hoe meer mannen, hoe meer er binnenkomt!’ zeiden ze.”
Elke maand een wijze raad of ervaring van een ‘ston futu’ in Parbode!
Nu populair
