Stonfutu Helena Velland-Kesser (95): ‘Fa mi sdon dya, mi kan gwe, ik ben bereid’ – Parbode Sneak Peek

Helena Velland-Kesser wordt deze maand met de wil van de Almachtige 96 jaar. Zij is op een plantage in Cottica (nu district Marowijne) geboren, maar verhuisde met de hele familie op jonge leeftijd naar Charlesburg. Zij komt uit een gezin van drie jongens (van wie een jong is overleden) en twee meisjes en heeft zelf acht kinderen: zes jongens, van wie een al is overleden, en twee meisjes.

Tekst Shanna Vasilda

“Ma ef’ a ben de a ten fu now, zou ik maar vijf kinderen hebben”, zegt ze lachend. Zij heeft ook betachterkleinkinderen. Zij moest elke dag via de Gravenstraat lopen naar de Annieschool aan de Anniestraat. In haar jonge jaren zat zij in de padvinderij, maar ze kan zich daarvan niet veel meer herinneren. Zij heeft nooit stilgezeten, zij was strijkster, maakte scholen schoon, verkocht af en toe zuurgoed en andere lekkernijen en was dienares en kerkenraadslid in de gemeente. Haar man (wijlen) Rubert Velland, tevens vader van de zeven laatste kinderen, was ‘lantiman’.

De foto’s van haar kinderen en overige familieleden hangen voor het raam. Bij het opsommen van alle namen die bij de foto’s horen, krijgt een van de foto’s een klap met de vliegenmepper. “A boi dis’ gwe lib’ en ma”, zegt ze over haar overleden zoon. Vrijwel alle overgebleven kinderen wonen in Suriname, echter is dat bij de kleinkinderen niet het geval, het overgrote deel woont in Nederland. Zou oma nog een keertje naar Nederland willen gaan? Voordat wij de vraag kunnen afmaken, roept ze uit: “Nee echt niet, bedankt. M’e waka anga tiki, dan heb ik pijn, nee hoor, het hoeft niet.” Zij ziet haar klein- en achterkleinkinderen niet zo vaak, maar dat is niet erg, omdat de nieuwe technologie het toelaat dat zij altijd te bereiken is.

Lees verder in het oktobernummer van de  Parbode, ook online verkrijgbaar

0

Gedeeld