Stonfutu Martha Smit-Brunings (89): ‘Mijn kinderen hebben het nog steeds over de twee sodabeschuitblikken’ – Parbode Sneak Peek
Martha Smit-Brunings wordt deze maand, op 16 juni, 90 jaar. Ze is in Paramaribo geboren als enige dochter van Leo Brunings en Jeanne Pool. Haar oudere broer Johan, was kapitein op de Saramacca, haar jongste broer Hugo is nu vooral bekend van de radioprogramma’s ABC Klassiek en Immanuel Klassiek, en haar broer Armand is een gepensioneerde ambassadeur.
Tekst Redactie Parbode
Ze vertelt: “Ik ben vroom opgevoed, maar ben van het houtje gevallen. Dat is wanneer je katholiek bent, maar niet meer gelooft. Mijn vader werkte bij het gouvernement op de secretarie en gaf ook les als boekhouder. Als klein kind woonden we aan de Wagenwegstraat en later aan de Gravenstraat waar nu Oso Sani is. Wij woonden beneden en boven woonde dokter Wolf. Ik heb een leuke jeugd gehad; zat bij de nonnen op school, maar had wel moeite met sommigen; ze waren zo achterdochtig. Ze vonden het maar niets dat er zoveel jongens, vrienden van mijn broers, thuis kwamen. Ik kon best brutaal tegen ze zijn. Eens kreeg ik straf; ik had door dat mijn ‘kapmouwtjes’ de soeur irriteerden en zei: ‘omdat ik korte mouwen aan heb hè?’ en toen moest ik achter het bord gaan staan. Dat was op de Louiseschool. We droegen toen nog geen uniform en de soeurs hadden zwarte kappen.
“Na mijn mulo heb ik steno gedaan en in Nederland Engels-handelscorrespondentie. Mijn vader had als ambtenaar recht op een jaar buitenlandverlof.” Terug in Suriname ging ze werken als schrijfster bij de secretarie voor 35 gulden in de maand. Al gauw stapte ze over naar de OGEM, want die betaalde honderd gulden. Op een van hun verkleedpartijfeestjes verscheen zij als fornuis en haar vriendin als gloeilamp.
Na een verlovingstijd van een jaar, trouwde ze in 1953 en ging in Saramacca wonen, waar haar man Anton (Toon) landbouwleraar was. Exact tien maanden later werd haar prins, Stephen, geboren. December 1955 kreeg ze een niet gewenste tweeling. Ze vertelt: “Nou ja, wel gewenst, maar niet tegelijk.
Lees verder in het juninummer van Parbode, ook digitaal verkrijgbaar