Stonfutu: Sally Blik (83): ‘Ik ben dankbaar voor al het mooie dat het leven me biedt’ – Parbode Sneak Peek

Salomon ‘Sally’ Blik werd geboren in Suriname als een van de zes kinderen van de Nederlandse KNIL-militair Wolf Blik en diens Surinaamse echtgenote Gilionine Wezer. In 1938 werd zijn vader gedetacheerd naar Bandung, Indonesië. Het hele gezin reisde met de boot er naar toe. “In 1939 brak daar de Tweede Wereldoorlog uit en werd mijn vader gevangen genomen door de Japanse bezetters . Ik leerde toen hoe essentieel de vrouw is voor de overleving van een gezin”, begint Blik. “Zonder salaris of hulp van mijn vader wist mijn moeder met ons te overleven in een vreemd land, door te hosselen op alle manieren die eerbaar zijn.” Na 1945 ging het gezin naar Nederland, waar Sally de HBS afrondde. Zijn moeder drong steeds er op aan dat zij wou wonen in een land zonder oorlog, dus remigreerde het gezin in 1951 naar Suriname. Zijn vader had een baan bij De Surinaamsche Bank, maar hij ging weer in het leger, toentertijd de TRIS, de Troepenmacht.In 1952 reageerde Sally op een advertentie, waarbij hij, evenals Alwin Cederboom en Johnny Tjien Fooh, een beurs kreeg voor de opleiding tot cineast. Dat vak hield toen in script schrijven, regisseren en schrijven. “Na het theoretische deel werkten we voor de praktijkervaring een jaar bij Multifilms in Nederland. Terug in Suriname maakten we producties voor de afdeling Volksvorming en Voorlichting van het Minov. Het ging om mini-documentaires en nieuwsberichten uit Suriname en deze werden voorafgaand aan de bioscoopfilms vertoond in theaters als Tower, Star, Luxor, de Paarl, Bellevue, Empire. Ze werden ook in bepaalde theaters in Nederland vertoond. Toen de STVS in 1965 werd opgericht, begonnen wij de filmdienst met mij als hoofd. Alle drie hebben we toen een assistent opgeleid, en voor mij is Kioe A Sen al die jaren tot 1996 mijn trouwe rechterhand in het werk geweest”, memoreert Blik.“Ik ben dankbaar dat ik in mijn carrière het gehele mooie Surinaamse binnenland heb mogen doorreizen en filmen. Toen de Afobakadam gebouwd werd, was er een grote verhuizing, eerst van Saramaccaners, toen van dieren (Operation Gwamba), omdat het stuwmeer hun woonplaatsen onder water deed verdwijnen. Hierna kwam Operation Grashopper, een project van Frank Essed dat het hele binnenland ontsloot, door middel van de aanleg van vliegveldjes.”Intussen emigreerde de Frans-Guyanese familie Loe-mie naar Suriname. Het Franse gezin woonde tegenover het gezin Blik aan de Maagdenstraat, en Pa Loe-mie begon daar als reparateur een typemachine reparatiebedrijf. Sally werd verliefd op het nieuwe buurmeisje Colette Loe-mie, en de broer van Sally op de zus van Colette. In december 2017 zal Sally zestig jaar getrouwd zijn met Colette, en zijn broer zal dat jubileum volgend jaar vieren. Colette werkte op de Franse ambassade. Sally kreeg drie zonen. “Ik hou van alle drie evenveel”, zegt hij. “Zo is het ook met landen. Suriname is prachtig en Nederland heeft zijn voordelen als een goede gezondheidszorg voor ouderen. Wij voelen ons in beide landen thuis en mijn vrouw en ik wonen daarom samen in beide landen. Ik ben een levensgenieter, ik hou van reizen en dat doe ik nog steeds.Mijn gezondheid is niet honderd procent meer, maar ik koester het leven. Eind dit jaar zijn mijn vrouw en ik zestig jaar getrouwd.

Het hele artikel is te lezen in het oktobernummer van Parbode.

0

Gedeeld