De eerste slimme bolletjesslikker moet nog geboren worden, en helaas vormt ook Jerrel Vierklau geen uitzondering op deze regel. In de zomer werd de acteur aangehouden op Schiphol met 2,2 kilo coke in zijn buik, verdeeld over 184 bolletjes. Vierklau was eerder met het vliegtuig naar Nederland gereisd. Hij heeft de marechaussee aan het werk gezien tijdens de strenge controle van de reizigers uit Suriname. Weinig kans om daar doorheen te glippen. Wat bezielt zo’n man om de gok toch maar te nemen?
Geldnood, zo bleek tijdens de behandeling van zijn zaak voor de rechtbank op Schiphol. Vierklau had zich in de schulden gestoken om zijn zieltogende transportbedrijfje nieuw leven in te blazen. De lening was afgesloten tegen een woekerrente van dertig procent. En toen Vierklau er niet eens in was geslaagd de eerste termijn af te lossen, stelde de geldschieter voor om dan maar een partij coke naar Nederland te vervoeren.
De officier van justitie geloofde niets van het verhaal. Vierklau had de rechter eerder voorgerekend dat hij per maand na aftrek van zijn vaste lasten ongeveer duizend suridollars overhield. Een leuk bedrag, maar in de verste verte niet toereikend om zo’n peperdure lening aan te gaan. Zou Vierklau aan de keukentafel op een stukje papier zelf de rekensom hebben gemaakt? Zelfs al had hij met zijn opgeknapte busje elke dag een lading toeristen naar het binnenland kunnen rijden, dan nog was de lening een molensteen om zijn nek gebleven.
Dus die vraag bleef hangen: was de verdachte nu een sukkel of een schurk? Of een beetje van allebei? Duidelijk was dat Vierklau, mogelijk gedreven door wanhoop, over het talent beschikt om op belangrijke momenten in zijn leven de verkeerde beslissing te nemen. Tijdens de zitting benadrukte hij zijn verantwoordelijkheid om als man in huis voor brood op de plank te zorgen. Het resultaat van zijn keuze is dat zijn vrouw en kinderen het nu waarschijnlijk twee jaar zonder hem moeten stellen. Tel uit je winst.
De tragiek van de bolletjesslikkers is dat eigenlijk niemand wakker ligt van de gevolgen van hun daad. Niet de verstrekkers van de coke in Suriname die de sukkels zonder enige wroeging de fuik van de 100-procentscontrole insturen. Niet de rechters in Nederland die de gepakte mannen en vrouwen aan de lopende band tot celstraffen veroordelen. Misschien wordt het tijd voor de oprichting van een vakbond voor bolletjesslikkers, die zich sterk maakt voor de belangen van zijn leden. Ook bolletjesslikkers hebben rechten! Harde eisen tijdens de cao-onderhandelingen met de cokebazen en justitie: meer loon, een goede pensioenvoorziening, een ruimere bezoekregeling in de cel en zacht toiletpapier op Schiphol.
Columnist Patrick Meershoek is journalist bij het Amsterdamse dagblad Het Parool
Nu populair
