Surinaamse (ex-)studenten in het buitenland: Blijven of terugkeren? – Parbode Sneak Peek

Hoe gaat het met Surinaamse jongeren die voor studie hun vaderland hebben verlaten? Hoe hebben ze de coronapandemie in het buitenland ervaren? Willen zij wel terug naar Suriname, ook gezien de huidige economische situatie? Wat zijn hun plannen? In dit artikel laat Parbode enkele van hen aan het woord.

Tekst Felitia Saaki

Daniël Amattaeran (31): “Ik ben liever in mijn land”

“In september 2020 had ik terug moeten komen naar Suriname, maar de grenzen waren dicht, dus kon het niet”, zegt Daniël Amattaeran die bijna twee jaar op Trinidad was voor een studie theologie waarvan hij nog 2½ jaar te gaan heeft. Hij is ondertussen terug in Suriname, nadat zijn verzoek om terug te keren eerst enkele malen werd afgewezen.

Amattaeran volgt de ontwikkelingen in zijn land op de voet en vindt het jammer hoe ‘alles’ tot nu toe verloopt. Over de koers is hij niet te spreken en hij maakt zich vooral zorgen om de minderdraagkrachtigen die het nu tweemaal moeilijker hebben.

Boaz Saaki (32): “Ik wil een ander soort leiderschapsvisie in Suriname introducren”

In 2010 vertrok Boaz Saaki vanuit Suriname naar Cuba voor een medische studie, waarbij hij zich verdiepte in verscheidene medicijnen. Hij studeerde in 2018 af en ging naar Zuid-Afrika, omdat hij dacht de liefde van zijn leven te hebben ontmoet met wie hij graag in dat land wilde trouwen. Die droom werd geen werkelijkheid. Intussen had hij een contract met zijn werkplek en besloot daar te blijven werken, in een hospitaal van het Afrikaanse koninkrijk Lesotho, dat staatkundig onafhankelijk is van Zuid-Afrika.

“De eerste COVID-19-gevallen in Zuid-Afrika begonnen rond eind februari 2020.”

Xaveria Godliep (28): “De campus had een tien maanden lange lockdown”

Xaveria Godliep vertrok augustus 2016 naar China en legt thans de laatste hand aan haar accountantsstudie voor een bachelorgraad. Het studiecontract met Godliep houdt in dat zij na haar studie terug moet naar Suriname om er twee jaar te werken. Maar als het gaat om een goede baan, sparen en zichzelf opbouwen, kiest zij er liever voor in China te blijven.

“Gezien de situatie in Suriname nu, settle ik liever hier. Ik beheers de taal goed en het is zo makkelijker werk te vinden en een huis te huren. Al zou je werken en naar school gaan, het kost je niet veel.”

Lees deze interviews verder in de aprileditie van Parbode, ook digitaal verkrijgbaar

0

Gedeeld