Surinaamse School: Een huwelijkscadeau van Froukje en Nic Loning – Parbode Sneak Peek

De maan staat hoog boven de palmbomen en geeft als het ware het startschot voor het nachtleven in de stad. Ze beschijnt de daken van de prasi-oso aan een hoge horizon. Een bont gezelschap gaat uitbundig uit hun dak. Rechts van de feestende menigte draait de dj de ene poku na de andere. Achter hem loopt een serveerster met een blad vol flessen (dyogo’s?). Haar traditionele creoolse kleding contrasteert met de hypermoderne sexy outfits van de feestgangers. De mode verraadt het tijdsgewricht van dit tafereel: ‘the swinging sixties’. Rechtsonder een opdracht: ‘van Nic en Froukje’.

Door Bart Krieger

Deze vlot geschilderde aquarel is een huwelijksgeschenk voor mijn ouders Ank Schrijver en Eddy Krieger die op 26 januari 1970 elkaar het ja-woord gaven. Het werk past perfect bij het feestbeest-karakter dat mijn vader had en mijn moeder die er ook wat van kon. Op bijgevoegde foto is het moment vastgelegd waarop Froukje en Nic Loning het cadeau aan mijn ouders overhandigen.

Het was Nic Loning die in 1951 in opdracht van Sticusa een tekencursus voor beeldende kunst opstartte in het CCS. Hiermee heeft hij in feite het fundament gelegd voor de Nola Hatterman Academy. Nola heeft in 1954 deze lessen van Nic overgenomen en de rest is geschiedenis.

Waarom heeft Nic het stokje zo vlug aan Nola doorgegeven? Wat waren zijn ambities? Om antwoord op deze vragen te krijgen, besluit ik Froukje en de dochter die ze samen met Nic kreeg, Femke Loning, over de telefoon te interviewen.

“Ik was al met Nic toen we Eddy en Ank ontmoetten via gemeenschappelijke vrienden”, zegt Froukje lachend over de telefoon. “Wij hielden wel van een feestje. Overal waar wij waren, waren zij ook, zoals in de officiersclub de VOS. Nic heb ik eind jaren 60 ontmoet op Oase. Het was liefde op het eerste gezicht. Nic is in Suriname terechtgekomen omdat hij na de oorlog niet in het Nederlandse leger wilde vechten om Indonesië terug te krijgen. Dus na afronding van zijn lerarenopleiding MO Tekenen is hij naar Suriname ‘gevlucht’.”

Femke Loning: “Mijn vader begon met het geven van tekenlessen en kunstgeschiedenis aan de AMS. De reden dat hij de lessen overdroeg aan Nola Hatterman is, denk ik, dat hij zich meer wilde richten op zijn werk als autonoom kunstenaar. Hij kreeg vrij snel allerlei opdrachten, waaronder de hekwerken van het postkantoor en het ontwerpen van postzegels. Na een aantal jaren werd hij ziek en moest hij voor behandeling een poosje terug naar Nederland. Mijn favoriete kunstwerk van hem is de bekende muurschildering die hij voor het restaurant in Torarica heeft gemaakt. Je ziet er, in een lange vrolijke stoet, alle culturen van Suriname gerepresenteerd.

Lees het hele artikel in het septembernummer van Parbode

0

Gedeeld