Surinaamse School: ‘Kill your darlings’ – Parbode Sneak Peek
Het samenstellen van een tentoonstelling is geen pijnloos proces. Dat heb ik aan den lijve ondervonden. Dit klinkt misschien vreemd voor de gemiddelde museumbezoeker omdat zij alleen het eindresultaat zien. Toch schuilen er achter alle pracht en praal dat op zaal te bewonderen is, bloed, zweet, en ja soms ook tranen.
Door Bart Krieger
De tentoonstelling Surinaamse School is objectgericht samengesteld. Dat betekent dat we met een open vizier zoveel mogelijk Surinaamse kunst wilden laten zien uit museale-, bedrijfs-, en particuliere collecties in Suriname en in Nederland. Uit de hoeveelheid aan werken die we verzamelden, hebben we, naast een chronologie (tijdvak 1900-1985), een aantal thema’s gedefinieerd die kenmerkend zijn voor de Surinaamse School. De werkgroep heeft hieruit een tentoonstellingsconcept gefilterd en een ‘hangschema’ gemaakt per zaal.
De grap is dat als de bruikleenaanvragen de deur uit gaan wij niet weten welke kunstwerken ‘doorkomen’ en welke niet (lees: zenuwslopend). Dit heeft namelijk direct impact op het hangschema. Daarom werkten we ook met een reservelijst om ‘magere’ themazalen en kale plekken op de muren te voorkomen. Dat een bruikleen niet doorgaat kan bijvoorbeeld liggen aan de slechte staat waarin het werk verkeert, toestemming die niet verleend wordt, logistieke problemen en ga zo maar door.
Niet elke kunstenaar van betekenis is vertegenwoordigd in deze tentoonstelling. Het doel was niet om een compleet encyclopedisch overzicht te bieden, maar om de contouren van de Surinaamse School te definiëren. Het kwam dus ook voor dat bepaalde werken, die we graag zouden willen tonen, niet pasten in de chronologie (tijdvak 1900-1985) of in de themazalen. Bij deze een miniparade van enkele topstukken die ik de lezer van Parbode niet wil onthouden. Let op: deze werken zijn NIET te zien in de tentoonstelling Surinaamse School.
Foto-1
Deze prachtige ontdekking van een tropisch fruit stilleven uit 1912 van G.G.T. Rustwijk. Een lust voor het oog en een feest der herkenning; let op de fransmanbirambi en de Surinaamse kersen.
Lees het hele artikel in het speciale decembernummer van Parbode