Surinaamse studenten blikken terug op Cuba – Parbode Sneak Peek

Zeven jaar geleden gingen ze weg: Xaviera Marica, Charleen Ormskerk, Raoul Emanuel, Pascual Zeegelaar en anderen. Parbode sprak vijf jaar geleden met Raoul, Charleen en Pascual die destijds in het tweede jaar van hun studie zaten. Nu zijn ze afgestudeerd. ‘Wow,’ reageren de collega’s die hier bleven om te studeren, ‘dat hebben jullie snel gedaan!’ Zelf zijn ze nog niet zover. Met Xaviera en Raoul kijken we terug op het leven op Cuba en vooruit naar hun eigen toekomst. 

Hoe is de studie opgezet?
Raoul: “Op Cuba is het eerste studiejaar gewijd aan het leren van de Spaanse taal en een aantal algemene vakken waaronder wiskunde. Daarna volgen er twee jaren waarin het accent ligt op de theorie, ongeveer 85 procent. Vervolgens gaan de studenten naar een ander district, voor het tweede deel van de studie. Die jaren is het net omgekeerd: bijna 85 procent praktijk. Het laatste jaar herhalen ze ook de hoofdvakken. Studeren op Cuba heeft voor- en nadelen. Ik zou zeggen, ga, je
leert veel meer dan geneeskunde. Preventief zijn wij door onze Cubaanse studie veel beter geschoold. Curatief zijn ze in Suriname verder.

Hoe is de gezondheidszorg geregeld?
Xaviera: “Gezondheidszorg is gratis. Huisartsen op Cuba krijgen de verantwoordelijkheid over een wijk. Het uitgangspunt is, hoe zorg je ervoor dat gezonde
personen, gezond blijven. Er zijn zoveel programma’s die je als huisarts moet uitvoeren. En zoveel administratie, elk bezoek van de patiënt wordt vastgelegd. En ook de gezinnen worden geëvalueerd. Er is bijvoorbeeld een uitgebreid programma voor de begeleiding van zwangere vrouwen bij voorkeur vanaf twaalf weken, inclusief verschillende onderzoeken en huisbezoeken en controles met de specialist, tandarts en psycholoog. En mocht er een probleem gesignaleerd worden, dan wordt de aanstaande moeder vaak genoeg opgenomen in een speciale kliniek, waar ze iedere dag intensief gecontroleerd en begeleid wordt.”

Raoul: “Als er muskietenplaag dreigt en bij jou thuis constateert men een broedplaats, krijg je de eerste keer een waarschuwing. De tweede keer is het tijd voor een flinke boete. En je moet het betalen. De broedplaats wordt ook openbaar gemaakt. Mensen die in zo’n periode koorts krijgen, worden voor ten minste zeven dagen protocollair opgenomen. Ik zou wel graag willen dat het BOG dat gedeelte van de preventie op zich zou nemen.

Xaviera: “Ik zou het systeem niet helemaal willen overnemen. Maar het regelmatig controleren van patiënten, het accent leggen op preventiemaatregelen wil ik wel vasthouden. Cuba heeft op dit moment een van de laagste percentages sterfgevallen bij zuigelingen. Ook voor bijvoorbeeld te dikke mensen en ouderen zijn er programma’s om ze gezond te houden. En de arts controleert of men werkelijk deelneemt aan die programma’s.”

Hoe hebben jullie dat voor elkaar gekregen, om de studie binnen die tijd af te ronden?
Xaviera: “Je bent daar met één doel. Er is een contract. Je ouders rekenen op je. Er is weinig afleiding. De docenten werken met je mee. Dus je moet je gewoon focussen op je studie.”

Raoul: “Hier word je min of meer aan je lot overgelaten. Wil je colleges volgen, goed. Kom je niet, ook goed. Op Cuba teken je iedere dag de presentielijst.
Heb je 20 procent van de lessen gemist, mag je het examen niet doen. De leerkrachten op Cuba zijn zoveel mogelijk betrokken en ze zijn geïnteresseerd. Het zou
wel prettig zijn als docenten op onze universiteit ook zo betrokken zouden zijn bij hun studenten.

Xaviera: “Wanneer je ziet dat de resultaten van een student achteruit gaan, neem hem dan even apart om te kijken wat de oorzaak is en hoe dat op te lossen valt.” 

Verder lezen? Het hele artikel staat in het maartnummer van Parbode.

0

Gedeeld