Essay: Suriname geterroriseerd door aan domheid grenzende onverantwoordelijkheid – Parbode sneak peek

Ons land is in de greep van een regiem dat de bandeloosheid tot kunst heeft verheven. Aan de basis van dit alles ligt een demagoog die vanuit mateloze arrogantie zijn wil oplegt aan een electoraat dat hem tot tweemaal toe via democratische verkiezingen het mandaat gegeven heeft om dit land met zijn NDP als president te leiden.

Het mandaat om te regeren wordt in Suriname afgegeven via een kiesstelsel dat steeds meer vraagtekens oproept en nodig vervangen of gereviseerd dient te worden. Niemand gaat in deze vrijuit. De vorige regeringen van het Front niet en deze ook niet! Wanneer een electoraat dat voornamelijk bestaat uit een massa jongeren tot tweemaal toe de doorslag geeft in een verkiezing,  dan stemt het minstens tot nadenken. Bij eenvoudige analyse op basis van de werkelijkheid komt men tot de conclusie dat we in Suriname leven in de omgekeerde wereld, waar goed als kwaad wordt gezien en omgekeerd. Het gemeenschappelijke belang wijkt voor het eigen belang en de ethiek die de samenleving bij elkaar moet houden en uitstralen naar buiten is gedaald tot een bedenkelijk nivo. Veronachtzaming van alles, behalve het eigen belang, vormt het belangrijkste ingrediënt waarmee het land op sluwe wijze wordt bestuurd.

Het land is verarmd. Mensen zijn slachtoffer van het beleid. De regering heeft een ‘leencultuur’ ontwikkeld met weinig hoop voor de toekomst, want wanneer een lening gebruikt wordt om een andere lening af te lossen, en om salarissen te betalen, dan zijn we al diep in de shit. Wanneer plannenmakers hun hoop vestigen op goud en aardolie als enige bron van mogelijke inkomsten, dan zijn we nog dieper in de stront. Immers al deze producten zijn afhankelijk van wereldmarktprijzen en dus onderhevig aan schommelingen waar  we als klein land niks aan kunnen doen, dan achter de feiten aanhollen. Het gevaar dat we straks een kruiwagen nodig hebben om ons salaris in ontvangst te nemen is dan ook niet denkbeeldig. De SRD is nu maar 30 procent waard in vergelijking met 10 jaren terug. Het volk is verarmd en leeft op de pof. Casino’s en kansspelen schieten als paddenstoelen uit de grond. Kansspelen maken grote winsten. Zelfs kinderen gaan naar de winkel om een lot te kopen. ‘Ala sma wan wini wan bigi moni’. Er vindt een mentaliteitsverandering plaats, die beïnvloed is door slechte voorbeelden. De samenleving, het volk, de kinderen, zoeken naar positieve referentiekaders. Ze krijgen precies het tegenovergestelde in hun face. De onderwijsminister dreigt seksuele criminaliteit te bestraffen met het doodschieten van de daders, de minister van Justitie gaat nog een stapje verder en wil sekscriminelen castreren en ze levenslang laten kijken naar de plek van hun afgehakte penis. Het lijkt een horror movie…maar dat is het niet. Dit is gewoon Suriname, geterroriseerd door domheid.  Zoekend naar een positief referentiekader, is het algemeen bekend, maar niemand spreekt erover, dat de hoogste man van het land een zoon en een pleegzoon heeft die uit de gevangenis kwamen en weer achter de tralies zitten. De ene in de VS en de andere in Suriname. Over voorbeelden gesproken! In het criminele circuit ben je in aanzien als je een tijd in het gevang hebt gezeten. Dit maakt indruk op het jonge onnadenkende deel van de massa. Net zo goed als het in bezit hebben van wapens en drugs. Nee. Dit is geen film. Dit is Suriname geterroriseerd door domheid!

Verder lezen? Het hele artikel staat in het maartnummer van Parbode.

0

Gedeeld