De titel ‘Suriname in het hart’ is toepasselijk. Uit het hele boek blijkt de liefde van de schrijver voor ons prachtige land. Freelance journalist Diederik Samwel woont vanaf 1998 met vrouw en kinderen afwisselend in Nederland en Suriname. Dat is ook het onderwerp van zijn boek. Zelf omschrijft hij het als een ‘strikt persoonlijke weergave’ van zijn leven in Suriname. En dat klopt.
Het verfrissende aan het boek is, dat het niet alleen over zijn freelancewerk als journalist gaat, maar over zijn hele leven. Van voetbal, het Bouterse-proces, zijn kinderen, vrouw en zijn werk, tot het onderlopen van zijn erf in de regentijd en de schoolkeuze voor zijn kinderen. Het boek bevat veel informatie voor lezers die Suriname alleen van het journaal en de krant kennen en het is heerlijk herkenbaar voor hen die in Suriname wonen.
De thema’s die Samwel aansnijdt zijn zonder uitzondering zeer interessant en prettig om over te lezen. Maar het grote aantal thema’s is ook het manco van het boek. Er is geen duidelijke indeling, zodat het voor de lezer steeds weer een verrassing is waar het hoofdstuk over gaat. Halverwege kan de schrijver plotseling van onderwerp veranderen en de hoofdstukken zijn al zo kort (minder dan tien pagina’s). Zo speelt Samwel in hoofdstuk 22 nog een voetbalwedstrijd en aan het begin van het 23e hoofdstuk zit hij met zijn hele familie in het vliegtuig. Na anderhalve pagina lees je (hij zit nog steeds in het vliegtuig): ‘Ik bestel een glas whisky zonder ijs. Daar moet ik toch even van in slaap vallen.’ In de volgende zin zit hij opeens met zijn dochter op de fiets. Dan denk je als lezer even dat hij vertelt over zijn droom in het vliegtuig. Maar nee, het gezin is weer een paar dagen in Nederland. Vijf bladzijden verder is hij alweer in Suriname. Misschien had hij dat stukje over Nederland beter kunnen weglaten?
Het boek is soms v
erwarrend, er is te weinig lijn in aangebracht. Waarom is het boek bijvoorbeeld niet verdeeld in de verschillende periodes dat hij in Suriname verbleef of is het verhaal niet per onderwerp verteld? In hoofdstuk 31 schrijft Samwel over de verkiezingen. Zonder meer een interessant verhaal. Maar halverwege het hoofdstuk gaat het plotseling over de zieken in zijn familie en in het hoofdstuk daarna komt het herstel, de politiek en zijn uitstapje naar Jaw-Jaw aan de orde (in slechts 2½ pagina). Hoofdstuk 33 gaat dan weer over politiek. Vervolgens maken we in hoofdstuk 34 kennis met zijn zoon die van voetbal houdt. Dat is allemaal erg leuk om te lezen maar het is echt teveel door elkaar.
Het is natuurlijk de ‘strikt persoonlijke weergave’ die ervoor zorgt dat het ene onderwerp meer aandacht krijgt dan het andere. Toch had Samwel er beter voor kunnen kiezen om óf een algemeen en minder persoonlijk boek te schrijven, óf een overzichtelijk aantal aspecten uit zijn leven te beschrijven. Hij had zijn werk en zijn belevenissen als journalist als uitgangspunt kunnen nemen, of juist zijn persoonlijke leven met zijn gezin, of zijn liefde voor voetbal. Nu hangt het daar tussenin, wat zonde is. Want schrijven kan Samwel wel.
Suriname in het hart, Diederik Samwel, uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, 269 pagina’s, ISBN 978-9038890944, 17,50 euro
Nu populair
