Suriname Kort
Onduidelijkheid voor slachtoffers misbruik katholieke kerk
Slachtoffers van seksueel misbruik binnen de Rooms-Katholieke kerk in Suriname hoeven vooralsnog niet te rekenen op een schadevergoeding. De speciale commissie-Lindenbergh adviseerde onlangs de Nederlandse Bisschoppenconferentie en de Konferentie Nederlandse Religieuzen (KNR) om slachtoffers van seksueel misbruik binnen katholieke instellingen te betalen. De bedragen lopen uiteen van vijfduizend tot 25.000 euro en in uitzonderlijke gevallen zelfs honderdduizend euro.
Maar dat geldt niet voor slachtoffers in Suriname. Ook slachtoffers op de Antillen vallen buiten de boot. Geen van de twee groepen wordt door de katholieke kerk in Nederland erkend. De vergoedingen aan slachtoffers zijn afhankelijk van de ernst van het misbruik. De procedures moeten buiten de kerk om worden geregeld, om slachtoffers niet te belasten. Er is echter wel een addertje onder het gras: slachtoffers moeten kunnen bewijzen dat ze zijn misbruikt, wat in veel gevallen moeilijk is. In het afgelopen jaar zijn in Nederland tal van meldingen over misbruik in Suriname door, doorgaans Nederlandse, geestelijken binnengekomen. Het Bisdom Paramaribo heeft tot nu toe geen eigen onderzoek uitgevoerd of laten uitvoeren naar misstanden uit het verleden.
‘Ethanol heeft geen toekomst’
Hoewel Staatsolie, één van de belangrijkste bedrijven in het land, alle vertrouwen heeft in de toekomst van de ethanolproductie, vindt president Desi Bouterse dit maar niks. In zijn ogen is het staatsbedrijf bezig met een doodgeboren kindje. Staatsolie heeft in Wageningen vijfduizend hectare grond ter beschikking voor de productie van suikerriet, dat de basis vormt van ethanol. Maar volgens Bouterse heeft dit geen enkele kans van slagen. “Onmogelijk. Nooit niet. Van zijn leven niet. Kan niet rendabel zijn. Ik ken het biodieselproject”, zo zei hij tijdens een bezoek aan Nickerie. Het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij haastte zich na de uitlatingen van het staatshoofd om ook twijfels uit te spreken over het project. De zware klei zou teveel obstakels opwerpen. Directeur Gerrit Breinberg van het departement sprak in de Ware Tijd over ‘cultuur-technische beperkingen’.
Negerboek valt slecht in Nederland
Bij het Slavernij-monument in het Oosterpark in Amsterdam hebben boze mensen van Surinaamse herkomst de titelpagina van Het Negerboek verbrand. Volgens voorzitter Roy Groenberg van de Stichting Eer en Herstel is de titel beledigend en krenkend. De originele titel van het boek van de Canadese schrijver Lawrence Hill luidt The Book of Negroes. In de Verenigde Staten ontstond de nodige kritiek hierop, waarna werd gekozen voor Someone knows my name. De Nederlandse uitgever hield echter vast aan de letterlijke vertaling. Uit protest hiertegen werd de titelpagina overgeleverd aan de vlammen.
Nieuwe minister van Financiën
Adeliene Wijnerman is door president Desi Bouterse benoemd tot nieuwe minister van Financiën. Zij heeft Wonnie Boedhoe opgevolgd, die als donderslag bij heldere hemel haar ontslag indiende. Volgens Boedhoe zelf en Bouterse ‘om persoonlijke redenen’, het is echter publiek geheim dat het niet boterde tussen Boedhoe en een aantal van haar collega’s binnen de regering.
Wijnerman, partijgenoot van Bouterse, was voorheen directeur op het ministerie waaraan ze nu leiding geeft. Boedhoe is inmiddels teruggekeerd naar de directeurspost bij de Nationale Ontwikkelingsbank (NOB), een functie die ze voor haar ministerschap ook al bekleedde.
MNO Vervat boert goed in Suriname
Suriname is een belangrijke opdrachtgever voor de Nederlandse bouwonderneming MNO Vervat. Vorig jaar behaalde het bedrijf een omzet van 298 miljoen euro, waarvan twintig procent in Suriname (en een klein deel op de Antillen).
De winst steeg naar 9,5 miljoen euro. MNO Vervat is onder meer belast met de bouw van dijken in Commewijne en Coronie en het herstel van de Oost-Westverbinding tussen Meerzorg en Moengo. Onlangs werd bekend gemaakt dat het bedrijf wordt overgenomen door de Nederlandse multinational Boskalis, die eveneens al jaren in ons land actief is.
Uitkijkbrug na zes jaar opgeleverd
Zes jaar, één maand en veertien dagen nadat toenmalig president Venetiaan in mei 2005 de eerste paal sloeg voor de brug over de Saramaccarivier, werd deze eind juni eindelijk opengesteld voor weggebruikers. Nadat aannemer Van Kessel bouwfout op bouwfout had gestapeld, mede op basis van de adviezen van deskundigen van het ministerie van Openbare Werken, werden de toch al vertraagde werkzaamheden ruim twee jaar geleden stilgelegd. Eind vorig jaar werd Ballast Nedam aangetrokken om de oeververbinding alsnog te voltooien, waarvoor de lieve som van 3,75 miljoen euro werd betaald. Dat was meer dan de oorspronkelijke, 2,5 miljoen euro begroot door Van Kessel. Minister Ramon Abrahams, die voor deze gelegenheid zijn revalidatieproces na een herniaoperatie op Cuba onderbrak, kon niet nalaten een sneer te geven. “De brug had er al in 2006 kunnen zijn als de kiezers in 2005 op de NDP hadden gestemd”, zo beweerde hij. Het wachten is nu op de af- of nieuwbouw van de Carolinabrug over de Surinamerivier, een mislukt project dat ook aan Van Kessel was gegund.
De wapens van Oltmans
Het blijft onduidelijk wat de mogelijke rol is geweest van Willem Oltmans bij een wapendeal voor Desi Bouterse tijdens de militaire periode in Suriname. De makers van het Nederlandse radioprogramma Argos krijgen van de Stichting Willem Oltmans geen inzage in de dagboeken van de, in 2004 overleden, illustere journalist. Eerder meldde Argos dat Oltmans in 1987 heeft bemiddeld tussen wapenhandelaar Theodor Cranendonk en toenmalig dictator Bouterse. Oltmans introduceerde Cranendonk bij Bouterse, met wie hij een vriendschappelijke relatie onderhield. Cranendonk was tussenpersoon voor de Oostenrijkse wapenfabrikant Steyr-Daimler-Puch. Een zegsman van dit bedrijf heeft toegegeven dat in de jaren tachtig werd onderhandeld met het toenmalige regime. Oltmans zou worden betaald als de deal tot stand kwam. Uiteindelijk ging de wapenlevering niet door, ook al omdat het Oostenrijkse bedrijf geen exportvergunning kreeg.
Steeds meer auto’s op de weg
Het wegennet is, zeker in Paramaribo, in de afgelopen tien jaar dichtgeslibd.Toch komen er maandelijks meer dan duizend nieuwe voertuigen bij. Momenteel nemen 230.000 auto’s aan het verkeer deel. Die toename wordt grotendeels toegeschreven aan het feit dat steeds meer jongeren hun rijbewijs halen. Ondertussen wordt de roep om autodealers strenger te controleren steeds sterker. Een deel van de vele honderden autobedrijven zou het niet zo nauw nemen met de kwaliteit van vierwielers te verkoop worden aangeboden. Zo worden tweedehandse auto’s geïmporteerd die zware schade hebben gehad, maar ze worden verkocht met de mededeling dat ze slechts rijslijtage hebben.
Wijntuin voelt zich ‘vernederd’
Voormalig parlementsvoorzitter Emile Wijntuin, heeft een klacht ingediend bij de voorzitter van de Tweede Kamer na, volgens eigen zeggen, bij aankomst in Nederland te zijn ‘vernederd’tijdens de honderd procentcontrole op Schiphol. De 86-jarige Wijntuin, ere-voorzitter van de Progressieve Surinaamse Volksparij (PSV), voelde zich diep gekrenkt toen hij eind juni uit de rij wachtende passagiers werd gehaald, met gespreide benen moest gaan staan en zijn zakken leeg moest maken. Wijntuin moest voor een sterfgeval naar Nederland en zegt niet te begrijpen waarom hij zo streng werd gecontroleerd.
Organisaties dupe bezuinigingen
De vergaande bezuinigingen in Nederland treffen ook Surinaamse organisaties keihard. Zo moet het Surinaams Inspraak Orgaan (SIO) het vanaf 2014 zonder subsidie doen en nu in het voortbestaan wordt bedreigd. Volgens de regering zijn Surinamers inmiddels voldoende geïntegreerd in Nederland, zodat een eigen inspraakorgaan overbodig is. Het Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden (NiNsee) moet waarschijnlijk al een jaar eerder de deuren sluiten, omdat het kabinet-Rutte de geldkraan ook voor deze organisatie dichtdraait. De drastische bezuinigingen hebben tot veel verzet en protesten geleid van Surinamers in Nederland, maar vooralsnog lijkt de huidige regeringscoalitie daar ongevoelig voor.
Monumenten eerder last dan lust
De binnenstad van Paramaribo mag dan wel op de Werelderfgoedlijst van de Unesco staan, Suriname heeft daar geen baat bij. Sterker nog, de inwoners van Paramaribo ondervinden er zelfs last van. Dat stelt sociaal geograaf Eugenio van Maanen, die aan de Rijksuniversiteit van Groningen promoveerde op dit onderwerp.
Hij constateert dat de koloniale monumenten geen enkele eenheid onder de etnische groepen brengen en dat het onderhoud van de gebouwen alleen maar voor financiële hoofdbrekens zorgt bij de Surinaamse overheid. Vooral Hindostanen en Javanen hebben nauwelijks een band met de monumenten en voelen zich er ook niet bij betrokken. Bij Creolen ligt dat iets anders, met name omdat veel gebouwen door hun voorouders, als slaven, zijn gebouwd. Volgens Van Maanen is het veelzeggend dat geen van de 244 monumenten die op de Werelderfgoedlijst staan, van Javaanse of Hindostaanse oorsprong is. Wat er met de monumenten zou moeten gebeuren, verklaart de onderzoeker niet. Wel is hij de mening toegedaan dat de overheid nu slechts hinder ondervindt van de verplichting om de monumenten te onderhouden.
Doek Kwakoe Festival gevallen
Na jaren van strubbelingen rond de organisatie van het Kwakoe Festival in Amsterdam, is na 36 edities het doek gevallen. Omdat de begroting voor dit jaar niet sluitend kon worden gemaakt, werd het populaire festijn dit jaar afgelast. De organisatie kwam honderdduizend euro tekort, ondanks een financiële toezegging van de gemeente Amsterdam voor ditzelfde bedrag. Het restant had waarschijnlijk gedurende de zes weekeinden dat het evenement zou plaatsvinden, terugverdiend kunnen worden. Maar wegens slechte ervaringen bij de vorige edities eisten leveranciers betaling vooraf. Het Kwakoe Festival behoorde tot een van de drie grootste publiekstrekkers die in Amsterdam werd georganiseerd. Ooit begonnen als voetbaltoernooi voor Surinamers, was het uitgegroeid tot een multicultureel festijn dat in de zes weekeinden een kwart miljoen bezoekers trok.
Suriname nog voor walvisjacht
Elf Latijns-Amerikaanse landen hebben eind juni een overeenkomst geratificeerd waarin wordt opgeroepen tot een totaal verbod op de commerciële walvisvangst. Suriname, één van de weinige landen in de regio die de slachting onder walvissen steunt, tekende niet.
Tijdens de jaarlijkse vergadering van de International Whaling Commission (IWC) in Engeland, vorige maand, verzetten Argentinië, Brazilië, Chili, Uruguay, Peru, Colombia, Ecuador, Mexico, Panama, Costa Rica en de Dominicaanse Republiek zich gezamenlijk tegen de door Japan gedomineerde jacht.
De Surinaamse afvaardiging, waarvan de onkosten voor de reis naar de vergadering doorgaans door Japan wordt vergoed, stemde traditiegetrouw voor de walvisvaart.
Suriname als begrip op T-shirt
Er is een nieuw T-shirt op de markt dat Suriname onder de aandacht moet brengen. Suriname is vertaald naar een begrip waar volgens bedenker Stuart Rahan, een gevoel van trots uit gaat: SurInAMe. Dit moet worden gelezen als ‘Sure I AM Suriname’.
Rahan heeft gekozen voor drie basiskleuren: zwart, groen en wit. Zwart staat voor de vruchtbare Surinaamse aarde. Groen is het product dat uit het vruchtbare voortkomt en wit staat voor zuiverheid. Het begrip ‘I AM’ is in goud gedrukt. Bijzonder is dat Rahan één van de eerste exemplaren heeft geschonken aan Stephan ‘Wesje’ Westmaas, die korte tijd later verongelukte.
Geestelijk adviseur voor de president
President Desi Bouterse heeft bisschop Steve Meye in dienst genomen als geestelijk adviseur. Meye, leider van de Nieuwe Generatie Gemeente Gods Bazuin, is op afroep beschikbaar ‘om advies te geven in moreel-ethische en religieuze kwesties’. Hij ontvangt voor zijn adviseurschap maandelijks zesduizend srd. Bouterse en Meye zijn al jaren goed bevriend. Kort na de installatie van Bouterse als president, een jaar geleden, kondigde Meye aan dat het staatshoofd binnen een maand in het openbaar zijn spijt zou betuigen over de decembermoorden van 1982. Die bijeenkomst is er echter nooit gekomen.