Het is een dagelijks straatbeeld: mensen snuivend aan een papieren zakdoekje, een neusinhaler of het bekende Shiling Oil-flesje. Het is zo algemeen geaccepteerd, dat er scholen zijn waarbij deze snuifmiddeltjes te verkrijgen zijn bij het secretariaat, voor leerlingen die zich onwel voelen. Vooral Shiling Oil is al generaties in Suriname en bijna niet meer weg te denken uit de samenleving. Voor Parbode tijd om eens aandacht te besteden aan de Surinaamse snuifcultuur.
“De hele dag door ben ik aan het snuiven. Zelfs als ik aan het werk ben, verzin ik een reden om naar de wc te gaan zodat ik daar kan snuiven. En ja, ik noem het ‘snuiven’ omdat ik het echt een verslaving vind”, zegt Claudine Madella (23), studente aan het IOL. Sinds haar vijftiende kan ze niet van het flesje afblijven. Ze kwam ermee in aanraking via haar vader, voor wie het snuiven dagelijkse kost was. “Bij de eerste keer ruiken, was het gedaan.” Claudine gebruikt het ‘wondermiddel’ voor veel kwaaltjes. Als ze last heeft van hoofdpijn, slapeloosheid, eenzaamheid, stress, en soms uit verveling.
“Zodra ik eraan ruik, ontstaat er een ‘leegte’ in mijn hoofd en vergeet ik alle problemen.” Ze heeft altijd een zakdoekje of servetje in haar zak, waar ze wat druppels olie op sprenkelt en aan snuift zolang de geur niet vervlogen is. Als ze over zichzelf zegt verslaafd te zijn, moet ze erbij grinniken. Maar ze erkent wel dat ze het gedrag vertoont. Toch zou ze in de toekomst haar kinderen niet verbieden de olie te gebruiken. “Het heeft geen negatief effect gehad, integendeel; ik voel me zelfs beter als ik het gebruik.”
Maar hoe onschuldig is deze gewoonte? Onderzoeker Daan Kamps ziet overeenkomsten met (andere soorten) drugs. “Voorzichtigheid is geboden, want er zijn in de supermarkt – ook in Suriname – varianten te verkrijgen waar chloroform in zit.” Een reportage, in de maarteditie van Parbode.
Nu populair
