Iedere week ging je er tot voor kort twee keer, op dinsdag- en donderdagavond, goed voor zitten. Ergens rond de klok van half tien kon je in Suriname Vandaag rekenen op pittige reportages, stevige discussies en onthullende feiten. Politici uit coalitie en oppositie kregen, in de studio of op locaties waar het nieuws zich voltrok, het vuur aan de schenen gelegd van de vragenstellers. Mijn wekelijkse avondje sporten verzette ik er zelfs voor.
De goede, redelijk onafhankelijke journalistieke invalshoek was altijd een verademing in vergelijking met het brave nieuws van de door de staat gecontroleerde zenders van STVS en ATV. Die beperkten en beperken zich tot het nawauwelen van wat politici te zeggen hebben, aangevuld met een ongeluk hier en, heel veel, trainingen, seminars en conferenties daar.
Ook Suriname Vandaag wordt door de STVS uitgezonden, maar kon lange tijd redelijk ongestoord de kijker meer bieden dan het dagelijkse oppervlakkige nieuws. De enkele keren dat van hogerhand werd ingegrepen, in het bijzonder met betrekking tot de uitzending over de China/Taiwan-kwestie, werd het ongenoegen daarover door de makers niet onder stoelen of banken geschoven. Suriname moest het uit protest twee weken lang doen met herhalingen.
Maar tegenwoordig ga ik er niet meer voor zitten op dinsdag- en donderdagavond. Ik heb betere dingen te doen sinds het programma is verworden tot een kwijlerig en inhoudsloze vertoning, dat zelfs het niveau van het slappe Magazine 4 van ABC niet overstijgt. Nita Ramcharan, het gezicht en het geweten van Suriname Vandaag, heeft onlangs de handdoek in de ring gegooid. Ze was weliswaar geen geweldige presentatrice, maar inhoudelijk hadden we weinig reden tot klagen.
Ze staat erom bekend haar principes hoog in het vaandel te houden. Ze duldt geen inmenging van bovenaf (politiek of uitgevers), reden waarom ze als hoofdredacteur opstapte bij achtereenvolgens De Ware Tijd en Times of Suriname. Het besluit om de baas van de STVS ook de hoofdredactionele verantwoording te geven van Suriname Vandaag, was voor haar aanleiding om, met een deel van haar ploeg, de studio in de Cultuurtuin vaarwel te zeggen. En daarmee verdween ook het hart van de actualiteitenrubriek.
Nu moeten we het doen met Henri Strijk en anderen, die je met hun wijze van presenteren nu niet bepaald op het puntje van je stoel doen gaan zitten. Dat zou op zich niet zo erg zijn, maar ook inhoudelijk stelt het weinig meer voor. Droge interviews over niets met bewindslieden en andere hoogwaardigheidsbekleders, die uiteraard graag hun verhaal doen zonder al teveel te worden lastiggevallen met vervelende vragen. Wat kun je anders verwachten nu de STVS-baas, die deze functie alleen maar mag vervullen bij de gratie van de vice-president, het voor het zeggen heeft. En onderschat de invloed van Strijk niet! Hij is een meeloper van de NPS en dweept met onze president Venetiaan. Daar kun je geen onafhankelijke blik op de samenleving van verwachten.
Quasi geïnteresseerd en met een zelfingenomenheid van heb ik jou daar, doet hij krampachtig zijn best om de zendtijd te vullen. Zijn sympathie voor alles wat naar Venetiaan en zijn vrienden ruikt, deelt hij graag met de kijkers: ‘Minister, u heeft jarenlang op het ministerie van Planning en Ontwikkelingssamenwerking gezeten, en u heeft het goed gedaan!’, zo zei hij tegen Kermechend Raghoebarsing (Suriname Vandaag, 20 mei 2008). Hier zakt je broek toch vanaf! Schei toch uit en pretendeer op z’n minst dat je je objectief opstelt!
In dezelfde uitzending stapelde Strijk blunder op blunder. Het begon met de vraag aan Raghoebarsing hoe je zijn voornaam uitspreekt (iedere professionele programmamaker doet dat in een voorgesprekje) en haalde de feiten door elkaar. ‘Maar dat gebeurt dus niet binnen twee maanden?’, vroeg Strijk aan Raghoebarsing, die stelde dat aan een oplossing rond de protesterende vissers wordt gewerkt. ‘Uh nee, je haalt dit en de beschikkingen van de boeren in Wageningen door elkaar’, wees de bewindsman de presentator terecht. ‘Oh, ik dacht het ergens te beluisteren’, zo probeerde Strijk zich er op knullige wijze uit te redden.
Het is triest dat Suriname Vandaag, waarin zo gedegen journalistiek werd bedreven en waarvan de inhoud meer dan eens onderwerp van gesprek was in parlement en media, is verworden tot nietszeggend kletsprogramma, dat nauwelijks iets toevoegt aan het onvolledige dagelijkse nieuws. Wat ooit een soort waakhond op de buis was, blaft nu tandenloos braaf mee met degenen die het ooit probeerde te bijten. Voor vrijheid van meningsuiting hoef je niet meer bij de STVS te zijn. Dus ik sport gewoon weer op mijn vaste donderdagavond.
Nu populair
