Witagron is in rep en roer. De bewoners van het Kwinti-dorp, gelegen aan de Coppenamerivier in Sipaliwini, zijn al jaren in twee kampen verdeeld. Een ruzie die vooral gaat over het bos, en dus over geld. Een ruzie die de afname van het traditioneel gezag op een pijnlijke manier blootlegt en alleen maar verliezers kent.
Het is veelzeggend dat de ruziemakers vooral in Paramaribo wonen. De oude granman, die eigenlijk hoofdkapitein is, tobt met zijn gezondheid en komt nog maar zelden in Witagron. Hoofdkapitein Harold Souvenir woont op Sophia’s Lust en Melvin Clemens, die zich hoofdkapitein noemt – wat door vrijwel iedereen wordt betwist – wil niet zeggen waar hij woont, maar het is Paramaribo.
Het zijn ambitieuze mannen, die snappen dat hout meer oplevert dan een kostgrondje. Ze hebben ruzie, omdat ze in hetzelfde bos kappen en op elkaar lijken, want ze willen geld verdienen, het dorp uit, de wereld in. Maar dat valt niet mee, want het gemeenschapsbos blijft een belangrijke inkomstenbron. Verder is er weinig te verdienen. Ondertussen ziet Witagron er vervuild en armetierig uit. De dorpskas is leeg, want door het geruzie wordt geen kapvergunning meer uitgegeven.
De hoofdrolspelers zijn het moment van in alle redelijkheid met elkaar praten om de geschillen bij te leggen, al lang voorbij. Op de laatste bijeenkomst, eind augustus op het ministerie van Regionale Ontwikkeling, liep het zelfs zodanig uit de hand dat de hulp van de politie moest worden ingeroepen. Tegenover Parbode doen de kemphanen echter maar al te graag hun verhaal, overtuigd van hun eigen gelijk.
Lees het in de novembereditie.
Nu populair
