Nickerie. Het is even voor achten. De opgeloste kou van deafgelopen nacht is nog net voelbaar onder de west Surinaamse zon. Kwetterendepapegaaien vliegen over terwijl zangvogelbezitters naar de akoestiek luisterenvan hun meest dierbaren op de trot. In het centrum is alles nog dicht maar hetleven is al op gang gekomen. Behalve bij de Tarzan Tree, een oase van rust eneen hangmat.
Winkelverkopers zijn ijverigbezig het trottoir voor de winkel te bezemen, het enige verkeerslicht, op hetkruispunt van de Emma- en de Gouverneurstraat, springt op een andere kleur. Hetverkeer komt in beweging; wat verderop wachten arbeiders op een bijna evengroot aantal opzichters om te beginnen met het betegelen van een gat in hettrottoir. Op de markt is er meer activiteit: kopers met gevulde zakken kruisendoor een labyrint van marktkraampjes en andere bezoekers die aandacht hebbenvoor de verse waar en het verbaal geweld van de marktverkopers.
In een uiterste hoek van de markt, uit het zicht door degeparkeerde bussen en taxi’s, staat Krioro Patu. Hier, bij dit eethuis aan derivier, is het veel rustiger. ‘Hier gebruiken’ betekent in een gepastetropische sfeer: een afdak, afgeschermd met palmbladbedekking onder een groteboom. Een toegevoegde waarde aan het menu. Sluitstuk van het achterterras iseen geïmproviseerde pier. “Bijverdienen is op de tweede plaats, het gaat er bijons meer om dat we een gezellige plek willen maken voor de Nickerianen”, zegtJoke Pelswijk terwijl ze een tomaat in stukken verdeelt boven een bak metgemalen pomtayer. Joke zit in de verpleging, haar keukencollega in hetonderwijs. “We wisselen elkaar af, maar vanmorgen tref je ons toevallig samen.”
Drie maanden geleden hebben ze het beheer van Krioro Patuovergenomen; samen met de kok, een gepensioneerde schipper. “De tent en de pierhebben wij laten bouwen om het gezellig te maken. Laatst nog hadden we eengolden oldiesparty. Leuk! En tot half vijf ‘s morgens!” Boven het afdak, hoogin de boom, bungelt een hangmat. Ongewoon en gek. “Dat was het idee van onzevriend Kries Brindabenpanday. Ik lag soms achterin in een hangmat en werdweleens gestoord door hengelaars die op de pier willen staan. Toen kwam hij methet idee om het hoog in de boom te binden. In onze Tarzan Tree!” De naam van deuitzonderlijke boom weten ze niet. “In het Indonesisch heet het een peinsboom”,zegt de kok. “Een wat?” “Een prakseriboom”, herhaalt de oude in het Sranan.“Commissaris Quintes Bosz heeft hem lang geleden, 30 jaar misschien, vanVoorlandwaldeck naar hier verplaatst.” Hangen in Tarzan Tree, vooroverpeinzingen of rust. Meditatie in een hogere sfeer. Het advies om meerhangmatten te hangen, met andere kleuren, nemen ze ter harte. Leuk voortoeristen. Dat zie je vanaf de grond.
Nu populair
