De terminal fee op Zanderij is op aanvraag van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) verhoogd naar een bedrag dat de Surinaamse luchthaven in een keer maakt tot één van de duurste ter wereld. Reizigers betalen vijftig USdollar meer op de midatlantische route, vijftien USdollar extra bij vertrek naar een regionale bestemming. Alleen maar om ervoor te zorgen dat het opgebouwde, te grote, personeelsbestand van de SLM behouden kan worden.
In plaats van een flinke reorganisatie bij onze nationale luchtvaartmaatschappij, moet het tekort bij SLM worden aangevuld door de internationale reiziger. Die wellicht niet eens met een vlucht van SLM is gekomen. Laten we de zaak nu even nuchter bekijken. Moeten wij ervoor kiezen ten koste van alles de SLM te behouden? En in hoeverre moeten we ons nationalistisch gevoel hierbij de boventoon laten voeren? Moeten andere reizigers de dure diensttripjes van politici, die de SLM ongetwijfeld een lieve duit kosten, tot in lengte van dagen en tegen elke prijs blijven betalen?
Verantwoordelijk minister Richel Apinsa (A Combinatie) van Transport, Communicatie en Toerisme (TCT) zou nu, samen met de rest van de regering, spijkers met koppen moeten slaan en eisen dat de SLM gaat afvloeien en reorganiseren. Ze bevindt zich in de juiste positie om dit te doen, omdat ze niet voortkomt uit de gelederen van Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA), die het departement en daarmee ook de SLM op bijna dictatoriale wijze heeft geleid.
De macht van de SPA is kleiner geworden, met een voorzitter waartegen een justitieel proces loopt. Ook de C47, de vakbondstak van de SPA, is niet meer de invloedrijke vakcentrale die het was in de periode van wijlen Fred Derby. Dat de minister nu niet ingrijpt, maakt dat men terecht gaat twijfelen aan haar beweegreden en die van de regering. Dit is nog niet eens het ergste. Het Surinaams bedrijfsleven en ook het ministerie van TCT zelf hebben zich in de afgelopen periode beijverd het toerisme in Suriname een andere dimensie te geven. Suriname wil, samen met andere Zuid-Amerikaanse landen, meer toeristen trekken. Daarom is ons land met die andere landen bezig een gecombineerd toerismeproduct op de internationale markt aan te bieden, om zo gezamenlijk meer toeristen binnen te krijgen. Eén van die initiatieven is de Amazone Cooperator Treaty Organization (ACTO). Binnen dit verband hebben acht Zuid-Amerikaanse landen die over Amazoneregenwoud beschikken, besloten een breder toerismeproduct op de markt te brengen. Suriname doet hier ook aan mee. Een ander nieuw toerismeproduct is CATP (Combined Amazone Tourism Product), waarbij het accent ligt op een samenwerking tussen Suriname, Frans-Guyana en Amapa (Brazilië).
Als deze nieuwe initiatieven in 2009 van start gaan, is het belangrijk dat de bereikbaarheid van Suriname verbeterd is. Maar wat zal de internationale bezoeker – die wij nu proberen aan te trekken – denken als hij ziet wat hij bovenop de toch al hoge ticketprijs aan extra luchthavenbelasting moet betalen? Als hij dan toch, ‘by some miracle’, besluit om naar Suriname te komen, treft hij hier een luchthaven aan zonder slurf en zonder een bepaalde internationale standaard van dienstverlening. Een niveau waar de Surinaamse passagiers, omdat zij het zich kunnen veroorloven te reizen (zoals de minister het zelf zegt) gewend aan zijn geraakt. Neemt u maar van mij aan; die buitenlandse reiziger komt na al deze negatieve ervaringen nooit meer naar ons land.
De regering heeft Suriname, alle initiatieven ten spijt, met de absurde verhoging van de terminal fee, gevaarlijk dichtbij de rand van isolatie gebracht en sleept ook de SLM (verder) de afgrond in. Als er geen reizigers meer aankomen op Zanderij, ontvangt de SLM noch de extra luchthavenbelasting, noch de ticketprijs.
De terminal fee zal onze luchtvaartmaatschappij in een onomkeerbare terminale fase duwen. En met de SLM komt de hele toerismesector, en daarmee duizenden banen, in gevaar.
Autheur: Mariska Narain
Beeld: Vincent Boon
Nu populair
