Toen & Nu
Suriname telt honderden oude bouwwerken
met een mooie geschiedenis
St. Vincentius Ziekenhuis
1920 – 2012
Donderdagmiddag, de verbouwing van het St. Vincentius Ziekenhuis is in volle gang. De oplevering is gepland voor december. De bouwwerkzaamheden voor het ontwerp van architect Martin Rietbergen begonnen op 29 juni 1914. Met zijn gevels van gepleisterde baksteen was het ziekenhuis voor Suriname de eerste betonconstructie van betekenis.
Met de facelift van de gevel ziet het ziekenhuis erweer uit als na de opening in 1916, met de beelden van de heiligen Paulus, Vincentius, Petrus en Maria met het kind Christus prominent aanwezig. En ze staan daar niet voor niets. Anno 2012 is de rooms-katholieke kerk nog steeds niet weg te denken uit het St. Vincentius. Zo verzorgt pater Joosten elke zondag een dienst voor de patiënten. Deze diensten worden ook bezocht door mensen uit de gemeenschap die niet in het ziekenhuis liggen. Toen het statige St. Vincentius Ziekenhuis werd geopend, hadden vier nonnen de touwtjes in handen. Geholpen hoor enkele jongedames zorgden de Nederlandse nonnen van de congregatie ‘Zusters van Liefde van Onze Lieve Vrouw, Moeder van Barmhartigheid’ uit Tilburg voor de voeding, het maken en distribueren van medicijnen en het wassen van het vele beddengoed. Portier H. Bahadoer is al vanaf 1981 in dienst bij het St. Vincentius en heeft de laatste lichting nonnen nog meegemaakt. “Het waren strenge tantes, ze bestuurden de boel met harde hand.” Door de goede zorg van de kloosterzusters en de goed geventileerde kamers kwamen mensen regelmatig met een koffertje en tien gulden in de hand het ziekenhuis binnen wandelen om ‘een beetje te komen rusten’. Behalve de patiëntenzorg waren de zusters ook verantwoordelijk voor het internaat dat bij het ziekenhuis hoorde. Hier volgden jonge meisjes intern een verpleegkundigenopleiding. Bahadoer heeft warme herinneringen aan de soeurs: “Ze waren erg vriendelijk en zorgzaam, maar je moest geen grappen met ze maken!” Hij kan zich nog goed herinneren hoe het er aan toeging als er een nieuwe lichting nonnen uit Nederland kwam. “De zusters klommen in het middelste torentje en bleven daar net zolang op de uitkijk staan tot ze zagen dat het vliegtuig was geland. Toen er nog geen hoogbouw was, kon je vanuit het middelste torentje kilometers ver kijken.” Sinds het ziekenhuis in 1916 werd geopend, is dit de tweede keer dat er sprake is van een grote opknapbeurt. In de jaren vijftig zijn de buitenste torentjes, die in slechte staat verkeerden, weggehaald. De capaciteit van het ziekenhuis is in 96 jaar verhoogd van zeventig naar 320 bedden en in plaats van vier nonnen zijn er nu meer dan zeshonderd personeelsleden.