Topbedrijfskundige Jennifer Baarn: ‘Harvard heeft een casestudie over ons geschreven’ – Parbode Sneak Peek

Jennifer Baarn is dochter van Wilgo en Elfriede Baarn, oprichters van NAKS, en bekende dragers van de Afro-Surinaamse cultuur. De bedrijfskundige heeft een indrukwekkende carrière opgebouwd bij gerenommeerde internationale organisaties en is sinds maart Acting Managing Director van de African Green Revolution Forum (AGRF), de grootste agrarische conferentie in Afrika. In de laatste editie begin september participeerden 8500 mensen virtueel.

Tekst Renate Sluisdom

Baarn ontvangt ons in het huis van wijlen haar ouders aan de Drambrandersgracht, in een ongedwongen Kenyaanse Kikoi (pangi) met een T-shirtje erboven. Ze heeft aldoor een duidelijk, helder en overtuigend stemgeluid, en als ze over haar grootmoeder Irene Oswaldine Dijksteel alias Ma Jenny begint, wordt ze helemaal enthousiast. Ma Jenny was hoofdkokkin van de president van Suriname, ze kreeg voor haar werk koninklijke onderscheidingen en was naar zeggen van Baarn een van de eerste zwarte vrouwen op Frimangron die in Suriname een hypothecaire lening kreeg. Ma Jenny erfde van haar peetje – een Van Engel – een groot deel van Van Engelbuiten en het erf aan de Drambrandersgracht, waar ze een mooi huis opzette, waar we nu zitten te praten. “Kijk, dat deed je vroeger toch, je doet je best fu bow moi oso met balkon en zo. Dus dat is goed, maar als ze de kennis had gehad die ik heb opgebouwd, had ze anders gehandeld. Dan had ze bijvoorbeeld maar een deel van Van Engelbuiten verkocht, en hier in de stad veel minder geïnvesteerd.”

Baarn behaalde haar bedrijfskunde-bul in Nederland en begon haar carrière bij de internationale tak van de Rabobank. Na vervolgstappen bij onder andere het World Economic Forum in Zwitserland, vertrok ze naar Afrika. Was het juist niet verwachtbaar dat er uit de combinatie van Wilgo en Elfriede Baarn een studiekeuze zou zijn gerold als Culturele antropologie of Niet-Westerse Sociologie? Ze lacht. “Het was een hele bewuste keus. Ik heb bij mijn ouders gezien, ondanks dat ze er nooit over klaagden, dat hun toewijding aan het culturele leven geen vetpot was. Ik realiseerde mij al vroeg een aantal dingen. Ten eerste moet je kennis hebben van ‘geld verdienen’, ondernemerschap en een economisch huishouden draaien. Niet alleen op het niveau van je eigen gezin, maar ook van je gemeenschap en je land. Ik zag dat er thuis hard gewerkt en gespaard werd, maar je kon het – vanwege de economische malaise in Suriname – nergens in terugvinden, dus ik had het idee dat ik accountancy of economie zou gaan studeren. Maar aan de andere kant zag ik ook de mensen van NAKS, ze gingen zingen, toneelspelen, en den ben prisiri, den ben lob’ a sani. Maar hoe vertaal je dat naar een verdienmodel? Daar was ik heel benieuwd naar. Daarom besloot ik eerst de financiële kant te onderzoeken zodat ik mijn gemeenschap beter kon helpen. Ik wilde niet dat ondernemerschap, het creëren van vermogen voor ons als zwarte gemeenschap een black box zou blijven.”

Lees dit interview verder in het decembernummer van de Parbode. Ook een online abonnement mogelijk

0

Gedeeld