Armand Snijders beoordeelt elke maand een of meer tv-programma’s
Propaganda-tv
Voor zover u het nog niet wist: de STVS is een staatszender. Een station, de naam zegt het al, in handen van de staat, ons land. De staat is de regering, gekozen en indirect betaald door Surinamers. Dus wij zijn eigenlijk allemaal aandeelhouder van de STVS. En zou je mogen verwachten dat de zender een mengeling uitdraagt van wat alle Surinamers vinden en denken. Maar zo werkt het natuurlijk al sinds de oprichting van de STVS niet. Opeenvolgende regeringen hebben het gemaakt tot de eigen spreekbuis. De regering-Bouterse is van die traditie niet afgeweken. Sterker nog, na het aantreden van deze coalitie, ging een ongekend grote bezem door de studio’s en werd iedereen die een andere kleur had dan die van de regeringspartijen, de Cultuurtuin ingeveegd en vervangen door loyalisten.
Suriname Vandaag, ooit een beetje kritisch, werd stilletjes geschrapt, een ander opmerkelijk initiatief kwam er voor in de plaats: Mmanteng Taki. Vijf dagen in de week, van acht tot negen uur in de ochtend live.
Op de wijze van presenteren van, afwisselend, de ervaren Carlos Lindveld en Lloyd Groenewoud valt weinig aan te merken. De kunst van het interviewen hebben ze onder de knie en je moet bewondering voor het tweetal hebben dat ze ons zo vroeg al fris en monter proberen te vermaken. Technisch zit het ook allemaal behoorlijk in elkaar, je voelt duidelijk de hand van Borger Breeveld, een van de meest ervaren regisseurs van ons land. Prima camerawerk en het geheel heeft een vlot verloop. Dus wat is er mis mee, zult u denken. Wel, mijn bezwaar is dat het zo akelig politiek gekleurd is en er geen ruimte is voor een objectieve benadering van zaken.
Om als gast te worden uitgenodigd om je zegje te doen, moet je minstens van de president houden en de coalitie een warm hart toedragen. Mocht dat niet zo zijn, dan moet je wel iets heel positiefs te vertellen hebben en het patriottisme op oogverblindende wijze van je gezicht laten stralen. Of gewoon op de loonlijst van de president en zijn vrienden staan, dan wel een hypocriete hielenlikker zijn. Geen onvertogen woord zul je over de regering horen. De meest gewaagde opmerking die ik ooit heb gehoord, was dat alle voornemens van Bouterse ‘fantastisch’ zijn, maar dat het nu wel ‘een keertje tijd werd voor daden’. Poeh, ik vrees dat de geïnterviewde in kwestie nooit meer zal worden uitgenodigd.
Dit soort propaganda-praat hoort thuis in voorlichtingsprogramma’s, die we al voldoende hebben. Zoals Info Act, waarbij in beeld ook duidelijk zichtbaar is dat het is bedacht door mensen rond het kabinet van de president. Dus dan weet je dat je naar pure, door ons burgers betaalde reclame kijkt. Door op Mmanteng Taki een sticker te plakken dat het een actualiteitenprogramma is, zet je kijkers op het verkeerde been. Niet in de laatste plaats omdat je er in geslaagd bent ogenschijnlijk serieuze en objectieve journalisten aan je te binden.
Dan mag je verwachten dat het ook een podium is voor NPS’ers en andere kritische oppositieleden. Maar dat is het niet, dus het is misplaatst om voor zo’n programma op geniepige wijze een omroep te gebruiken waar alle 500.000 Surinamers eigenaar van zijn.
Niet voor niets is Borger Breeveld aangetrokken om deze goed-nieuws-show te maken. Als geen ander was hij ruim tien jaar geleden, toen toenmalig president Jules Wijdensbosch al politiek dood en nagenoeg begraven was, in staat een paar keer per week op overtuigende wijze en met opmerkelijk enthousiasme het van zijn voetstuk gevallen staatshoofd de hemel in te prijzen.
Niet dat het indruk maakte, want bij de verkiezingen van 2000 werd Wijdenbosch afgestraft en vele illusies armer gemaakt. Misschien is dat de les die zijn partijgenoot Bouterse daaruit moet leren: je kunt jezelf nog zo ophemelen, uiteindelijk vindt de echte afrekening pas bij de volgende verkiezingen plaats. En kun je tot de conclusie komen dat mooie televisie maken geen garantie is voor succes. De kijkers zijn immers niet gek.
Nu populair
