Duf
Gelukkig voor velen van ons hebben we ‘s middags vaak iets beters te doen dan televisiekijken. Want het programma-aanbod is dan, vrijwel geen enkel station uitgezonderd, om te huilen. Vooral herhalingen van documentaires en B-films, afgewisseld met toch al weinig verheffende videoclips die nog verder worden ontsierd door onbegrijpelijke sms-berichten van kijkers, die daar kennelijk een deel van hun beltegoed voor over hebben.
Maar het kan nog erger: STVS en ATV hebben bedacht hoe je het kijkersvolk een poot kan uitdraaien, met de respectievelijke gokspelletjes ‘Copulot Wheel of Fortune’ (Copulot, toch al zo’n obsceen woord, je associeert het direct met: copuleer!) en ‘SMS 2 Win’, die zo knullig zijn dat je je afvraagt hoe iemand dat ooit heeft kunnen bedenken. Hoewel, bij ‘SMS 2 Win’ op ATV ligt het voor de hand welke zieke geesten dit hebben bedacht. Die moeten uit de gelederen van Telesur komen, dat doorgaans een stevige vinger in de pap heeft bij het bepalen van de programmering op ATV. Want de enige die echt beter wordt van het spel, is Telesur zelf. Je moet wel een stevige leesbril of loep hebben om ergens rechtsonder in beeld te kunnen zien dat ieder sms-je je als deelnemer 50 Amerikaanse dollarcenten kost, toch mooi 1,30 srd.
Nu kun je het Telesur niet kwalijk nemen dat ze handig gebruik maken van onze collectieve goklust. We vragen er zelf om, met onze eeuwige drang om in één klap rijk te worden. Bovendien moet het bedrijf wat terugverdienen na kapitalen over de balk te hebben gesmeten met het vrijwel gratis uitdelen van mobieltjes, beltegoeden, prijsjes en het sponsoren van populaire evenementen zoals de marathon en muziekfestijnen, in een poging niet onder te doen voor de nieuwe concurrenten Uniqa en vooral Digicel. Na jaren als monopolist de klant in de steek te hebben gelaten, was een kostbaar charmeoffensief als mosterd na de maaltijd onvermijdelijk.
Het zijn al ergerlijke spelletjes, de presentatoren maken het er niet beter op. Tieners, die vooral een vlotte babbel moeten hebben, enige intellectuele bagage is niet vereist: “Ik zoek dus naar een woord wat je met je ogen doet, maar dus niet kijken, ja, je kijkt nu met je ogen naar de tv, maar dat bedoel ik dus niet…” Het zijn net politici, die oeverloos kletsen maar weinig te vertellen hebben. Een van de presentatrices van de Copulot-show is een kakelende neuroot, vermoedelijk een ADHD-patiënte. Onophoudelijk bewegend en vooral zwaaiend met haar armen huppelt ze voor de camera langs, onderwijl aan een stuk door pratend over de kansen bij Copulot (0,41 dollarcent per sms-je), waar ze zichtbaar zelf ook niet in gelooft. “Het enige dat je moet doen schat, is een sms-je sturen”, houdt ze de kijker voor.
Regelmatig houdt ze een betoog over de 50.000 srd die je met een Copulot-lot kunt winnen. “Als je duizend srd per maand verdient, dan moet je daar vijftig maanden voor werken. Dat is vier jaar en twee maanden”, zo concludeert ze zelf na enig moeizaam rekenwerk. “Dan zeg je mij dat je niet een zielig sms-je kan sturen. En ook al verdien je tweeduizend srd, dan moet je daar twee jaar voor werken. Het is een bedrag, de moeite waard.” En zo zevert ze maar door. Het is kennelijk koud in de studio, want regelmatig wrijft ze zichzelf warm, van tijd tot tijd haalt ze ongegeneerd haar natte neus op. Jeuk heeft ze ook vaak.
Tussen alle bedrijven door ratelt ze er maar zinloos op los. “Vandaag is het zaterdag, gisteren is het weekeinde begonnen. Dat was vrijdag, dat was ook een hele goeie dag.” Jongeren zijn onze toekomst, maar als de tienerpresentatoren een weerspiegeling zijn van de Surinaamse jongeren, dan ziet het er voor de toekomst van ons land niet best uit.
Met het hersenvolume van de deelnemers is ook wat mis. Je bent natuurlijk al niet de slimste van de samenleving als je zo stom bent om je geld weg te gooien door je suf te sms-en naar zo’n geestdodend spel, maar om je live ook te gedragen alsof je niet weet dat een koe een kop en een staart heeft, is wel heel gênant. “Zo Anastasia, heb je al nagedacht over het woord”, vraagt de presentator van ‘SMS 2 Win’ aan een gelukkige beller. “Nou nee, hemeltje lief, ik heb het programma alleen maar in het begin gevolgd, daarna niet meer. Wat kan ik dan nog meer doen?” Waarna ze een faliekant fout antwoord geeft. En een illusie plus berg beltegoed armer de verbinding verbreekt. Een troost is het natuurlijk wel dat geen weldenkend mens naar zo’n duf spel kijkt, dus dat je voor slechts een klein deel van het volk afgaat als een gieter.
Nu populair
