Armand Snijders beoordeelt elke maand een of meer tv-programma’s
Geen nieuws vandaag
In Suriname hebben we het voorrecht om op slechts een half miljoen bewoners te beschikken over maar liefst negentien televisiestations. Die, zoals ieder televisiestation in de wereld, als voornaamste doel zouden moeten hebben ons te vermaken en te informeren. Dat eerste doet ieder station op een eigen manier, vooral aan dat tweede schort het echter volkomen, met name voor wat betreft het brengen van actualiteiten en achtergronden. Het STVS-Journaal en ATV-Nieuws zijn al sinds mensenheugenis een belediging voor de journalistieke beroepsgroep.
Heel veel anders kun je ook niet verwachten van staatszenders. Na de zoveelste coup in de leiding na de regeringswisseling van vorig jaar, is het er alleen maar slechter op geworden. En dus moeten de nieuwsgierige kijkers het meer dan ooit tevoren doen met onnieuws, zoals de zoveelste overheidscommissie die is geïnstalleerd, een klasje leerlingen dat een diploma heeft gehaald en heel veel oeverloos geleuter uit De Nationale Assemblee. Dat laatste vooral onder het mom: ‘we waren er toch al met een camera, weliswaar gebeurde er niets nieuwswaardigs, maar laten we het toch maar uitzenden. Dan is die uitzendtijd tenminste ook weer gevuld’. Er doet zich de laatste jaren wel een ontwikkeling voor dat veel zenders met een eigen actualiteitenprogramma komen. Meestal begint dat hoopvol, maar al snel is de fut eruit. Neem nu Panorama (eerst TV2, nu ATV): dat startte twee jaar geleden veelbelovend met een gejat concept van het Nederlandse Pauw & Witteman: twee presentatoren en vier uiteenlopende gasten die live met elkaar in discussie moesten gaan over actuele onderwerpen. Prima idee, zolang je maar de juiste gasten uitnodigt en goede presentatoren hebt. In het eerste jaar ging het nog wel, ook al omdat men in Giwanni Zeggen tenminste één scherpe en intelligente vragensteller had. Twee jaar later is het niveau naar een bedenkelijk dieptepunt geslonken. Zeggen is er al een jaar niet meer, de huidige presentatoren moeten hun eerste interviewcursus nog krijgen en van het concept van vier gasten is men ook afgestapt. Meestal is er tegenwoordig maar één, dat scheelt voor de interviewer enge discussies die hij of zij niet in de hand kan houden. Ik zap er altijd heel snel voorbij, een theekransje is nog spannender. Suriname Vandaag (STVS) is van hetzelfde laken een pak. Vijf jaar geleden bleef je daarvoor twee avonden in de week thuis, nu is het een aaneenschakeling van kletspraatjes, het liefst om de zittende regering een pluimpje te geven. Ook het ooit opwindende Waakhond op Sky is niet meer wat het geweest is sinds Cliff Limburg de microfoon inruilde voor een dikbetaalde baan als voorlichter voor president Bouterse. Je kunt van ‘Limbo’ zeggen en denken wat je wilt, met zijn scherpe en drammerige vraagstelling zorgde hij vaak voor vuurwerk. Zijn opvolgers daarentegen hebben het vermogen om ieder oplaaiend vuurtje te doven.
O ja, de STVS schotelt ons vrijwel dagelijks aan het eind van de middag Aktualiteiten van de dag voor, maar daar is niets actueels aan. Dus noem het dan ook niet zo, dat is kijkersbedrog!
In de Branding op Apintie brengt wel zes dagen in de week echt nieuws, hoor ik veel lezers denken. Toegegeven, ze zijn vrijwel overal sneller bij dan anderen. Maar dan gaat het vooral om brandjes en ongelukken, voor de rest gaan ze ook alleen maar af op uitnodigingen voor certificaatuitreikingen en andere zaken die de meeste kijkers niet interesseren. En het blijft een bedenkelijke zaak dat je in een uitzending, als journalist vermomde moraalridder, verslag doet van een lijk dat is gevonden bij een uurtjeshotel, om een paar dagen later reclame te maken voor een ander uurtjeshotel.
Gelukkig hebben we een paar radiostations die wel bovenop het nieuws zitten en beschikken we tegenwoordig over internet met redelijk actuele nieuwssites. Dus eigenlijk hebben we de televisie helemaal niet nodig.
Nu populair
