Aan de Charlesburgweg woont een klein mannetje. Hij heet Mike, beter bekend als Maikie. Vier jaar is hij. Maikie gaat al naar de lage fröbel of, om in moderne termen te spreken, naar groep 1. Hij kan al ‘fuck’ zeggen. Dan hebt u een beeld van zijn laatste vorderingen op het gebied van de taalontwikkeling. Hij zegt het vaak en graag: ‘fuck,fuck, fuck’, met een uitroepteken. Vervolgens kijkt hij verwachtingsvol naar het effect van zijn uitspraak op de volwassenen in zijn welbekende buurt Krepi.
Als zijn moeder werkt, komt zijn oma hem regelmatig van school halen voor een aansluitend uitstapje. Samen gaan ze naar de dierentuin, naar Villa Zapakara of naar het Kinderboekenfestival. oma wacht bij het hek van de school. Als Maikie zijn oma ziet, rent hij naar buiten: “oma, oma!” Het leven is voor de kleine man nog zonder zorgen, een en al plezier. Zo niet voor zijn moeder. Haar werk is ze kwijtgeraakt. onder de huidige omstandigheden, die ik u niet uit de doeken hoef te doen, ziet ze het niet meer zitten. Een mondje minder om te voeden zou haar goed uitkomen.
Als u dit leest, vindt u deze kleine economische réfugié niet meer in de woning aan de Charlesburgweg. Hij is al lang ‘gevlogen’. na zijn laatste bordje bruine bonen en een kort gebed om de zegen van de Aller hoogste, trekt hij zijn nieuwe jas aan. Die jas is niet bedoeld voor hier en nu, veel te dik, te benauwd. Maikie pakt zijn koffertje met de warme kleren en zijn nieuwe tandenborstel. Hij is klaar voor de grote reis. Warme brasa’s van mama, van oma, van tantes en ooms. Maikie stapt in de taxi en vertrekt met zijn vreemde witte tante en een nieuwe oom. Met zijn armen omklemt hij de giraf die hij van zijn oma kreeg om het afscheid wat minder zwaar te maken.
Als u dit leest, zit in Maikie al lang en breed in een ver land, een koud land. Maar oma is er niet zeker van dat haar kleinkind in dat verre land buiten in het zand kan spelen. Het is een land met prachtige normen en geweldige waarden. Maar oma is er even zeer niet zeker van dat haar kleine mannetje ook altijd volgens die waarden en normen behandeld zal worden. oma houdt haar hart vast.
