Van de hoofdredacteur (registered)
‘Je weet dat je mooi bent, dus daarom doe je arrogant naar mij?’ Ik luister nooit naar de prietpraat van andere klanten in supermarkten, maar deze sprong er echt uit. Ik moest wel luisteren. Het werd van kwaad tot erger en op een gegeven moment zelfs beschamend vulgair. De Surinaamse man (om al die mannen maar even op één hoop te gooien) heeft geen moeite om te laten blijken dat hij een vrouw die hij voor het eerst ziet ‘lekker’ vindt. Macho als ze menen te zijn, vertellen ze zonder schroom wat hun toli denkt. In dit specifieke geval ging het om een Creool, die bij de kassa een blikje Parbo afrekende en voor hem een (toegegeven: prachtige) meid zag staan.
Wat opvalt, is dat het vooral Creolen zijn die openlijk, voor het oog van land en volk, mooie meisjes durven aan te spreken, al dan niet gedirigeerd door die toli. Een Javaan zul je dat zelden zien/horen doen, een Hindostaan alleen als hij al een paar borrels op heeft. Zoals er ook bakra’s zijn die met behulp van gladde praatjes je weten te overtuigen dat hun stichting betrouwbaar is en dat het geld dat je stort echt bij zielige Surinaamse kindertjes terecht komt.
Het etnische beestje bij de naam noemen mag in ons land echter niet. Dat zie je in de media en bij ‘officiële instanties’ ook. Jaren geleden schreven de kranten dat ‘een bepaalde bevolkingsgroep’ volgens de cijfers voor een belangrijk deel verantwoordelijk was voor de zware criminaliteit (moorden, gewelddadige overvallen etc). Eén van de kranten meldde brutaal dat het om de Marrons ging en kreeg toen het verwijt discriminerend/racistisch bezig te zijn.
Van meer recentere aard is de discussie over huiselijk geweld. De kranten berichtten dat binnen ‘een bepaalde’ bevolkingsgroep er behoorlijk binnen het gezin op los wordt getimmerd. Maar om niet te stigmatiseren werd die ‘bepaalde’ groep niet genoemd. Kom nou toch! Iedereen in Suriname weet dat de Hindostaanse man eerder zijn vrouw bont en blauw slaat dan de Javaanse echtgenoot! Waarom zo geheimzinnig doen? Het is een bewezen feit dat je een probleem niet kunt oplossen als je het niet openlijk identificeert.
Zoals we ook donders goed weten dat op veel mini-steries sleutelposten etnisch worden ingevuld en de topambtenaren dezelfde kleur hebben als hun baas de minister (zie pagina 38-39). We zijn ons er allemaal van bewust, maar durven er geen schande van te spreken dat slecht geschoolde minkukels mede helpen ons beleid te bepalen. Iedereen zwijgt daarover, uit angst voor racist te worden uitgemaakt.
Laten we er vanaf heden niet meer moeilijk over doen: kan 75 procent van de zware criminaliteit worden toegeschreven aan Marrons, is meer dan de helft van de pedofielen in ons land blank, slaan vooral Hindostanen hun vrouw? Zeg het alsjeblieft en doe er niet geheimzinnig over. Pas dan ben je als samenleving volwassen en kun je de afzonderlijke problemen met wortel en al misschien uitroeien.
Hoofdredacteur