Venezolanen zoeken nieuw bestaan in Suriname

‘Suriname?’ hakkelde de Venezolaanse Idabell Obeja (46) aan de telefoon, toen een goede vriend en jarenlange collega haar belde met het voorstel een schoonheidssalon in Paramaribo te openen. “Ik dacht dat Suriname in Afrika lag, maar na een zoektocht op internet bleek het op een steenworp afstand van Venezuela te liggen”, lacht ze.

Dat Suriname vaak onbekend is bij mensen uit de regio, bewijzen ook de andere Venezolanen die Parbode sprak: allemaal hadden ze het idee dat ons land ergens in Afrika moest liggen. En dan is Obeja een ervaren journalist, die voor haar specialisatie in de toeristische sector regelmatig reisde in de regio. “Nu leefden Venezolanen tot enkele jaren geleden vrij geïsoleerd. We houden van reizen, maar enkel voor vakantie. Ons land had alles te bieden. Venezuela heeft bergen, woestijnen, stranden en jungle. Het land was compleet zelfvoorzienend, met rijke grondstoffen zoals olie, goud en diamanten. Sinds enkele jaren zijn we gedwongen om buiten het land werk te zoeken, omdat de regering letterlijk alles vernietigt”, zegt ze.

Ingenieur Cristobal Niarchos (39) vertelt dat het bergafwaarts gaat met het land sinds Hugo Chávez in 1999 begon aan zijn eerste ambtstermijn als president. “Venezuela had een bloeiende economie en goed functionerende bedrijven. De regering heeft die bedrijven stuk voor stuk kapot gemaakt door vrienden van de regering voorrang te geven. De professionals werden opzij geschoven en vervangen door politiek gelieerde mensen zonder enige kennis van zaken.” Niarchos kreeg zijn huidige baan als helikoptermonteur per toeval aangeboden toen hij in Venezuela werkte aan het bouwen van een petroleumhaven. “Het leek me een mooie uitdaging. Ik had nog nooit eerder buiten Venezuela gewerkt. Er was voldoende werk voor me, maar ik wilde wel eens wat anders.”

Deze maand doen in Parbode vier Venezolanen een boekje open over de armoede, onveiligheid en politieke chaos in hun geliefde vaderland. 

0

Gedeeld