Paramaribo, 23/01/1946 – 23/01/2015
Achter elke traan die blinkt, schuilt een glimlach vol herinneringen’, schrijft Rieke Biekram bij het overlijden van Vera Boumann. Velen zullen zich haar met een glimlach herinneren, zeker de vele jongeren die bij haar in de klas gezeten hebben. Ex-leerling Winston forster zet haar duidelijk neer: “Ik heb haar als een streng en rechtvaardig mens gekend!” Vera werkte als docente huishoudkunde bij het Lager Beroeps onderwijs (LBGo). Ze mocht er ook een paar jaar leiding geven aan een van de afdelingen. Ik heb haar in enkele afleveringen van het populaire kook- en bakprogramma Kokkerellen met Vera via ATV mogen volgen. Dat ze uit het onderwijs kwam, was duidelijk. Vol overgave en enthousiasme wist ze op de beeldbuis uit te leggen hoe de recepten moesten worden gemaakt.
Een mooi staaltje van haar bereidheid om kennis en inzichten met anderen te delen, was een discussie op 29 november 2008, via een chatprogramma op internet. Lezers hadden het erover wat ze met kerst zouden klaarmaken. De een vond pom en pastei toch wat afgezaagd. Een ander zei: ‘Ik doe het uitsluitend met kerstbrood’. nog een ander: ‘Ik kom gewoon bij een van jullie langs, want koken hoeft voor mij niet’. Vera kwam toen in met een uitgebreid menu. Voor de volledigheid hier de samenstelling: masoesarijst met zoutvlees, gedroogde garnaaltjes en koolblaadjes erdoorheen. Licht gekookte hele okers en antroewa op azijn met Chinese suiker, zoetzure jumbo-garnalen, kerstham of rollade uit de oven, gestoofde kip met Chinese vruchten, rode bieten met rauwe uien en asperges met Parmezaanse kaas als zijgroenten, en echte kokos-icecream als dessert. Al lezend hoor je het haar uitleggen en tegelijk loopt het water je uit de mond.
Vera was ook vrijwilliger van het eerste uur bij de Stichting Dierenbescherming Suriname. Precies een jaar voor haar heengaan werd ze thuis bezocht door voorzitter Leontine Bansse-Issa, die Vera namens het bestuur met een bos bloemen bedankte voor haar trouwe inzet voor de stichting. het contact begon toen ze ooit met haar hondje Shanti dierenarts Bansse bezocht. Een dierenvriend was ze zeker: ‘Ik hou van dieren. Mijn ouders hadden altijd honden, zolang ik me kan herinneren. Ik ben dus met ze opgegroeid en kan gewoon niet zonder’. In de nieuwsbief van de stichting wordt haar betrokkenheid bij moederdag- en kerstfundraisingsactiviteiten geroemd. De redactie laat Vera aan het woord: ‘Mijn taarten gaan altijd als warme broodjes over de toonbank. Dat geeft me zoveel voldoening. Mensen genieten van mijn taart en we halen tegelijkertijd geld binnen voor het dierenwelzijn’. tijdens de sterilisatieprojecten nam zij de maaltijden voor haar rekening. Dagelijks zorgde ze ervoor dat om twaalf uur het eten voor dierenartsen en assistenten klaarstond. Een vrouw die bij familie en kennissen én bij de kijkers van haar televisieprogramma mooie herinneringen achterlaat. opmerkelijk dat ze precies op haar 67ste verjaardag het leven liet.
Nu populair
