Diepe armoede. Je zou denken dat het er niet meer is als je door de hoofdstraten van Paramaribo rijdt. Maar achter die drukke straten schuilen erven, gevuld met gezinnen die van driehonderd srd per maand leven. Kinderen die over het water via een balk hun huis in klimmen. Maar ook mensen die achtergelaten zijn, zonder spullen gedumpt op een berm. Hoe hard rent Sociale Zaken voor deze mensen? Of is armoede een eigen keus?
“Er komen makkelijk slangen via de gaten in de muur en vloer. We moeten hier echt weg”, vertelt de twaalfjarige Amrish Dihalu meteen bij binnenkomst. Hij woont met zijn moeder boven het open riool in een achterwijk van de Hayaristraat. De doordringende geur doet hen niets meer. Mevrouw Dihalu woont er immers al 25 jaar. In het begin was het een stabiel huis, maar in de loop van de jaren is het flink afgetakeld. Duizenden houtluizen hebben in alle hoeken hun plekje gevonden, waardoor alles rot is en er steeds meer gaten ontstaan. Het riool is zichtbaar door de vloer heen. “Omdat er geen deur is, gebruiken we een golfplaat om voor de opening te zetten”, vertelt Dihalu.
Mevrouw Dihalu wil zo snel mogelijk een beter huis om haar zoon een betere toekomst te geven. Hoewel Amrish zich al verantwoordelijk voelt om te zorgen voor zijn moeder, is het noodzakelijk om een stabiele omgeving te krijgen voor zichzelf. Qua schoolniveau loopt hij namelijk drie jaar achter. Hij krijgt geen hulp bij zijn huiswerk, omdat zijn moeder analfabeet is. Dat is ook de reden waarom ze straks niet gaat stemmen bij de verkiezingen. “Ik zou wel willen stemmen op de partij waarbij ik een betere toekomst krijg, maar ik heb geen idee hoe het moet.” Ondertussen leven zij en Amrish van 358 srd per maand. “Sociale Zaken geeft ons alleen geld. Daar kunnen we van rondkomen, maar we krijgen geen hulp bij huisvesting.”
Verder lezen? Lees het verder in Parbode magazine. Deze maand: Armoede in Suriname. Hoe lossen we het op?
Nu populair
Advertorial: Gossip-bedrijven strekken vleugels verder uit
You may also like
