Regen in de droge tijd!
De kiezers mogen op 25 mei 2010 weer naar de stembus. Valt er wel wat te kiezen, of belooft het vastgeroeste oude weer veel van het nieuwe? In deze rubriek, die tot de verkiezingen zal doorlopen, houdt Parbode de gang van zaken in de politiek kritisch tegen het licht.
Hoewel de grote regentijd ons faliekant in de steek heeft gelaten, is er toch een regenbui van jewelste losgebarsten. Regen, regen en nog eens regen van beloftes en last minute projecten, die plotseling mogelijk zijn, worden bijna met geweld over het volk uitgestort. Als we de politici mogen geloven, wordt Suriname getransformeerd tot een land waar Utopia nog niet aan kan tippen.
Natuurlijk wil elk volk vooruitgang en projecten gerealiseerd zien die in haar voordeel zullen uitpakken. Maar geen enkel volk wil sprookjes. En dat het vrijwel allemaal om sprookjes gaat, blijkt uit het feit dat er geen ontwikkelingsgedachte achter deze projecten zit. De politici beloven van alles in het wilde weg, maar over enkele punten zwijgen ze als het graf of blijven ze Oost-Indisch doof. Zo is het volkomen onduidelijk hoe al deze projecten en beloftes betaald moeten worden. Verder kun je je ernstig afvragen wat er is gerealiseerd van de beloftes die bij de vorige verkiezingen zijn gedaan.
Evaluatie
Veel van de huidige politieke partijen zijn (slappe) aftreksels van andere partijen. Samenwerken is in Suriname nooit ons ding geweest, dus zodra er onenigheid kwam dan zocht een sterke figuur in de partij enkele volgelingen op en sloot zich aan bij een andere partij(combinatie) of richtte met evenveel bombarie een nieuwe partij op.
Bij de evaluatie kon men dan altijd vanuit beide kanten de andere kant op wijzen zonder zelfs maar een greintje eigen verantwoordelijkheid aan de dag te leggen. Zo belooft de NDP, de sterkste speler in de Megacombinatie, productie en financiële vooruitgang, terwijl deze zelfde partij in de periode van ex-president Wijdenbosch een fiasco heeft gemaakt van het financieel monetair beleid. Ze wees toen de beschuldigende vinger richting ex-president Wijdenbosch die een eigen partij had opgezet (DNP2000) en de NDP in de kou liet staan.
Deze NDP zit nu in de Megacombinatie met dezelfde (ietwat oudere en een beetje zieke) Jules Wijdensbosch en belooft dus wederom hetzelfde. En niemand vertelt aan de kiezers wat er fout ging tijdens die regeerperiode en wat er gedaan zal worden om een fiasco dit keer te voorkomen. Nee integendeel, van de kiezer wordt weer blindelings vertrouwen verwacht en wij moeten ‘Baas’ (Bouterse) voor de derde keer de kans geven het varkentje nu eens echt goed te gaan wassen.
Daadkracht
De huidige machthebbers hebben met enkele kleine wijzigingen (A Combinatie en DA’91 zijn nieuwkomers in het Nieuw Front) voor de derde keer het heft in handen. Ronald Venetiaan is zelfs voor de derde keer president van Suriname, wat zijn totaal brengt op ongeveer vijftien jaar (1991–1996 en 2000 tot heden). Iets dat in veel landen grondwettelijk verboden is.
Het paradepaardje van het Nieuw Front is monetaire stabiliteit, een gereduceerde staatsschuld en de asfaltering van de Afobakaweg. Toch is deze regering er tot op heden niet in geslaagd deze monetaire stabiliteit om te zetten in verhoogde productie, een gunstig investeringsklimaat en transparant beleid. Bij de president zelf (tevens voorzitter van de NPS) is daadkracht ver te zoeken. Met heel veel odo’s heeft hij coalitiepartners die in de fout gaan gewaarschuwd, maar tot effectieve afstraffingen is het nooit gekomen. Vooral in het huisvestings- en gronduitgiftebeleid was de transparantie ver te zoeken. Zeker, er zijn meer mogelijkheden gecreëerd voor mensen om een huis te financieren, maar aan de belangrijkste voorwaarde: het hebben van een eigendomsperceel, kon niet worden voldaan omdat er vanuit de regering geen gestructureerd verkavelingsbeleid is gevoerd dat voorzag in deze behoefte van de allerarmsten.
Sterker nog: de Glis-wet die moest zorgen voor een effectieve inventarisatie van alle beschikbare grond in Suriname, werd vier jaar lang halsstarrig door de voorzitter van het parlement van de agenda gehouden. De president ging zelfs zover om het Grondbedrijf, dat moest voorzien in de broodnodige transparantie binnen het gronduitgifte beleid, uit dit wetsontwerp te halen. Dit alleen maar om de DNA voorzitter te faciliteren, die het lucratieve gronduitgifte beleid, dat binnen zijn politieke invloedssfeer ligt, niet wil kwijtraken. Deze zelfde president is voorzitter van de partij die de slagzin heeft ‘We doen het, we doen het, we doen het strak!’. Het is onwaarschijnlijk dat de Surinaamse kiezer hier nog warm voor loopt.
Planning
Het lijkt ook alsof alle projecten nu, zes maanden voor de verkiezingen, plotseling wel aangekondigd kunnen worden. En meestal wordt begonnen met de uitvoering net voor de verkiezingen van volgend jaar. Zo krijgt het binnenland tenminste op twee plaatsen nieuwe ziekenhuizen, de weg naar Albina gaat geasfalteerd worden en de weg naar Wanhatti ook. Het Staatslogeergebouw te Coronie is al drie jaar gesloten voor renovatie, toch belooft de minister van Regionale Ontwikkeling dat er in andere districten logeergebouwen worden bijgebouwd ter stimulering van toerisme.
In Nickerie is men al een eeuwigheid bezig met de asfaltering van de korte wegstrekking Nickerie-Southdrain, maar de president beloofde wel dat er een weg zal komen naar Apoera. De regering is daar trouwens zelf een beetje van geschrokken. Vice-president Sardjoe heeft intussen zijn twijfels uitgesproken of die weg naar Apoera er nog vóór de verkiezingen komt.
Geconcludeerd mag dus worden dat die weg er helemaal niet komt en Sardjoe zorgde daarmee voor een flinke domper mede ingegeven door de algemene malaise rond West-Suriname.
Ook zal een binnenweg, die essentieel zou zijn voor het transporteren van landbouwgewassen, na tien jaar Venetiaan, plotseling geasfalteerd kunnen worden. Je kunt het zo gek niet bedenken of het kan allemaal. Nu, juist voor de verkiezingen.
De hamvraag die moet worden gesteld, wordt echter angstvallig vermeden: wie gaat betalen en hoe? Nu Staatsolie door de dalende olieprijs tegen een aanzienlijke daling van omzet aankijkt, BHP- Billiton vertrekt door de lage wereldmarktprijs voor bauxiet en de verdragsmiddelen opdrogen is dat de belangrijkste vraag die beantwoord moet worden.
Cijfers
De deal met Iamgold is zo onvoordelig dat Suriname de verliezen niet kan compenseren met gelden uit die sector, laat staan showprojecten uit kan voeren. De vette spaarpot die we hebben opgebouwd is net genoeg om een grootse en feestelijke start te geven aan een deel van die projecten zodat het volk weer eens misleid kan worden. Hetzelfde is gebeurd bij het heien van de eerste paal voor de brug te Uitkijk in mei 2005, terwijl de brug nu nog steeds niet af is door prulwerk. We moeten als volk nu eindelijk evaluatief te werk gaan en de overwinning geven aan de partij die haarscherp de realistische koers kan uitzetten, die we als land moeten volgen. Wie zijn stelling kan onderbouwen met cijfers, die kan slechts serieus genomen worden. Al de odo’s, showprojecten en stoere praat brengen moesje niet naar Parijs. Daden, cijfers en visie moeten de taal van de verkiezingscampagne worden. Al het andere is afleiding en stevig volksbedrog. Hopelijk geldt voor Suriname dit keer wel de volgende stelling: ‘You can fool some of the people some of the time and you can fool all the people some of the time. But you can’t fool all of the people all the time’. Raad eens wie de fool is als we weer stemmen (zoals dat ook bij de voorgaande verkiezingen het geval was)? Juist ja, u en ik, het volk van Suriname.
Nu populair
