Op en neer naar Nederland vliegen is tegenwoordig geen pretje. Door de absurd strenge veiligheidscontroles, met name aan Nederlandse zijde, voel je jezelf eerder verdachte dan een dikbetalende passagier. Bovendien is die veiligheid maar schijn, zeker als je in een toestel van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) stapt. 
Journalist en jurist Ebu Jones constateerde onlangs in zijn afstudeerscriptie dat er veel schort aan de veiligheid op de Johan Adolf Pengel-luchthaven. Afspraken, vastgelegd in het Verdrag van Chicago dat mede door Suriname is ondertekend, worden onvoldoende nagekomen. Volgens Jones is het daardoor mogelijk dat terroristen of andere onbevoegden zich toegang kunnen verschaffen tot het luchthaventerrein.
Het incident in februari, waarbij zestien kilo cocaïne in de tussenwanden van de Boeing van de SLM werd verstopt, toont het gelijk van Jones aan. Overigens slaagden de smokkelaars er op Schiphol niet in het kostbare goedje te verwijderen, waarna het weer terugvloog naar Zanderij en in beslag werd genomen door de inmiddels getipte autoriteiten.
Je zou nog om het bizarre voorval kunnen gniffelen, ware het niet dat het om zo’n ernstige zaak gaat. Deze keer was het ‘slechts’ cocaïne dat in de tussenwanden was gefrommeld, maar wie zegt dat er de volgende keer geen explosieven worden verstopt? Het schijnt te kunnen, de veiligheidslui ter plekke letten toch niet op. Of knijpen tegen betaling een oogje dicht, evenals de medewerkers van de SLM. Dat insiders bij de cocaïneklus betrokken waren, is een realistische gedachte. Op een slappe reactie van de SLM-directie na, dat ze de zaak tot op de bodem zullen uitzoeken, was er enkele weken na het incident echter nog geen enkele kop gerold.
Bij de KLM weet men allang dat het veiligheidssysteem op Zanderij zo lek is als een mandje. En dus blijven de kisten na aankomst uit Amsterdam geen minuut langer staan dan noodzakelijk is: passagiers en vracht uitladen, schoonmaken, bijtanken, inladen en wegwezen. Hoe korter de vliegreus op het Surinaamse asfalt staat, hoe kleiner het risico dat er vreemde zaken gebeuren.
Mocht je ondanks de tekortkomingen op Zanderij de vlucht naar Schiphol zonder explosie overleven, dan wacht je aan de overzijde van de oceaan een andere beproeving: de 100-procentscontrole. Een absurd en overdreven Hollands verzinsel, waar de SLM uiteraard geen schuld aan heeft. Zodra je de slurf uitkomt begint het al: tientallen ogen van veiligheidslui begluren je, de drugshond snuffelt meteen in je kruis, waarna een vliegtuiglading passagiers naar de eerste controlepost wordt gedirigeerd. Een chaotisch tafereel dat even de associatie oproept met de Joden die in de Tweede Wereldoorlog naar de gaskamers werden gedreven. Een martelgang van een uur volgt, waarbij je bent overgeleverd aan marechaussees en douaniers met een onwaarschijnlijk chagrijnige attitude. Die zouden nog veel kunnen leren van de vriendelijkheid van hun Surinaamse collega’s. Het woord racisme lijkt op hun voorhoofd te zijn geschreven: ben je wit, dan mag je na een paar vragen doorlopen, ben je zwart, dan volgt een soort verhoor en moet je, als je pech hebt, mee naar beneden voor verder ‘onderzoek’. Want stel je voor dat er een paar gram cocaïne doorheen glipt! Een beetje hilarisch als je bedenkt dat via de Rotterdamse haven op datzelfde moment mogelijk een vrachtwagen met een container gevuld met duizend kilo drugs ongestoord het terrein afrijdt. Wie de willekeurige controle ongeschonden doorkomt, is vervolgens nog een uurtje zoet met bagagescans en andere overdreven formaliteiten. Maar staat na twee tot drie uur wel uiteindelijk buiten. Welkom in Nederland! Dan toch maar liever de falende veiligheidscontroles op Zanderij. Vliegen is zo fijn, alleen niet op het traject tussen Paramaribo en Amsterdam.
Nu populair
