De Surinaamse voetbalziel is herboren! De nieuwe wind die waait binnen het hoofdklasse- voetbalteam SV transvaal heeft de voetballerij gereanimeerd. Het nieuwe management onder leiding van Isfahany Nagessersing bewijst al vanaf januari 2016 dat gedegen management, een motiverende coach in de persoon van ex-international Dennis Bainoe, meer trainingsuren voor de spelers en het terugbrengen van het typisch Surinaamse juichende publiek, de bal anders kunnen doen rollen.
Vanaf de start van dit nieuwe traject werd bekendgemaakt dat alle thuiswedstrijden van de club gratis zijn voor transieaanhangers. Deze zet was geniaal. Keer op keer komt de menigte massaal genieten van de toppers. Het effect is zó groot, dat het zelfs bij uitwedstrijden stormloopt. De simpele redenering is dat deze aanpak zorgt voor een enorme ego-boost voor onze voetbaltalenten. Kortom: goed voor het voetbal en goed voor de business. En de nostalgie in het AK-stadion is zelfs letterlijk te proeven. Want wat is voetbal zonder chips, pinda’s, worst, mais en bier? Precies zoals het hoort. De enthousiaste gezichten van de krakers die juichend hun favoriete club aanvuren, zijn bijzonder. Sommige fanatiekelingen hebben zichzelf gepromoveerd tot ‘zeewal-assistent-coach’. Ze kunnen zich met moeite inhouden: ‘Rust a plei, paaaaas a bal, Sa yeee duuuu!’.
Als het beeld van André Kamperveen tot leven kon komen, had hij elk kind dat vergezeld was van de ouders wel complimenterend geknipoogd. Een stadion vol met mannen en vrouwen die samen met hun kinderen naar voetbal komen kijken, is er in geen jaren geweest. Begrijpelijk ook, want de gemiddelde prijs voor een kaartje van een reguliere wedstrijd heeft de Surinaamse Voetbal Bond gesteld op vijftien Surinaamse dollar. Een vijfkoppig gezin zal dit geld tegenwoordig niet aan het bijwonen van voetbalwedstrijden uitgeven.
Wie transie gekend heeft gedurende haar glorietijden, moet deze fase dankbaar tegemoetzien. toppers uit de jaren zeventig zoals Roy George, Rinaldo Entingh, Wensley Bundel, Roy Belfor, Errol Emanuelson en Wiene Schal moeten deze herboren golf van enthousiasme binnen de voetballerij bewonderen. Zij weten als geen ander hoe het aanvoelt om de hoofdreden te zijn voor het doen vullen van het stadion. Nu heeft de jeugd een kans deze glorietijden zelf mee te maken.
De Surinaamse Voetbal Bond zou veel kunnen leren van de zet van transvaal. Het voetbalgebeuren bevond zich in een hardnekkige dede-oso. Eindelijk is er licht in de tunnel, wat het volk hoop geeft de wederopstanding te mogen ervaren. Niet de bond maar een club heeft ons de noodzaak doen inzien dat geopereerd kan worden vanuit een hoger niveau. Laten we hopen dat het geen eendagsvliegje is, wat nogal kenmerkend is voor ons land, maar dat continuïteit onderdeel zal zijn van de vooruitzichten. Dat ons land potentie heeft, daarover bestaat geen twijfel. Het is slechts een kwestie van durf en geloof, zoals het nieuwe bestuur tot nu toe heeft bewezen. Moge deze triomf er een zijn voor het realiseren van dromen, het waarmaken van het wegaan-voor-goud-idee.
Nu nog hopen dat Robin Hood terugkomt op het niveau als vanouds, dan is de voetbalgeest pas echt gereïncarneerd. Met deze stap van transvaal is het hopen dat de club in de toekomst weer eens kampioen wordt binnen de CoNCACAf. Met gedroomd enthousiasme komen we op landelijk niveau net zo ver of misschien nog verder. Voor nu: lang leve transvaal!
Nu populair
