Het was een typisch koekje van eigen deeg: ATV mocht de wedstrijd tussen Suriname en Guyana niet uitzenden omdat de hoofdsponsor van de Surinaamse Voetbal Bond (SVB), Digicel, daar weinig voor voelde. Want ATV (lees: Telesur TV) weigert al maanden reclamespotjes van de nieuwkomer op de telecommarkt uit te zenden. En dus zag Digicel het nut er niet van in om via kanaal 12 het belangrijke duel bij de kijker thuis te brengen.
Nou ja, ze wilden volgens ATV-sportpresentator Marciano Zalman wel, maar stelden teveel eisen. Wat die eisen (behalve de 1.500 US dollar die de SVB aan uitzendrechten vroeg) waren, werd niet vermeld, maar daar kun je als buitenstaander wel een gooi naar doen. Geen overdadige aanwezigheid van het blauw en geel van Telesur (Zalman moest zijn TeleG-truitje ongetwijfeld uittrekken) en natuurlijk veel reclame-uitingen van de rode concurrent. De telecomoorlog wordt zelfs op de groene mat uitgevochten.
Zalman is verreweg, en zonder enige twijfel, de beste en meest ervaren sportpresentator van Suriname. Altijd goed geïnformeerd en kritisch met een prima analyserend vermogen. En bovenal: hij kan goed presenteren. Een verademing in vergelijking met de meeste van zijn collega’s, die ons het sportnieuws brengen op een wijze die doet vermoeden dat ze het verschil niet weten tussen een tennisbal en een pakje boter.
Maar diezelfde Zalman draafde na het niet uitzenden van Suriname-Guyana een beetje te ver door. Want, zo klaagde hij, daardoor werden heel wat thuisblijvers, die dus geen kaartje hadden kunnen bemachtigen, zwaar gedupeerd. Voor al die voetballiefhebbende oudjes in het bijzonder was het zielig.
Waar hij zich echter niet om bekommert, is dat al diezelfde mensen door zijn baas Telesur doorlopend worden gedupeerd. Immers, ons staatsbedrijf ligt zo dwars dat sms’en van en naar Digicel en de andere speler Uniqa nog altijd onmogelijk is. Dus ook dat oudje met een mooie Telesur-aansluiting kan haar kleinkind met een hip Digicel-toestel geen berichtje sturen. Dat is pas zielig!
Enkele dagen na de gewonnen uitwedstrijd in Guyana, tijdens het Sportcafé met SVB-voorzitter Louis Giskus, vroeg de zichtbaar opgewonden Zalman om tekst en uitleg over de niet uitgezonden thuiswedstrijd. Giskus legde heel rustig en kundig uit hoe het werkt in de commerciële wereld en dat hij daar ook weinig aan kon veranderen. Onderwijl liep Zalman Digicel-rood aan en was niet gevoelig voor de terechte argumenten van de voetbalbaas. Hij viel op opvallende wijze uit zijn toch altijd zo vertrouwde rol.
Gelukkig was er rond de veelbesproken, en gewonnen, interlandwedstrijden nog genoeg ander voetbal te zien: het EK. Waarbij niet zelden de wens bij mij naar boven kwam dat ATV onder leiding van Zalman dit evenement zou verzorgen. Of op zijn minst dat de analyses en voor- en nabeschouwingen voor zijn rekening zouden zijn geweest. Dat had mij heel wat ergernis èn een flinke voetblessure bespaard. Mijn tenen stonden nu namelijk permanent krom bij het zien van al het gewauwel rond de wedstrijden via de STVS. Op zich is het een knappe prestatie om avond aan avond een jiveprogramma vol te praten. Maar als je eigenlijk niets meer te vertellen hebt, is het al gauw niet leuk meer.
Vreemde vragen aan de deskundigen waren het gevolg: ‘Denkt u dat het enthousiasme van het Nederlands elftal nadelig kan zijn voor de wedstrijd tegen Rusland?’ Je zag de deskundige denken van ‘waar slaat dít nu weer op?’. Dat Rusland uiteindelijk met 3-1 won, had weinig te maken met het Oranje-enthousiasme, eerder met de kwaliteiten en het intellect van de selectie van Hiddink.
Maar ook de deskundigen sloegen in een één-tweetje met het presentatieteam de plank regelmatig mis. Na de tweede verloren groepswedstrijd was gastland Zwitserland definitief uitgeschakeld. Rekenkundig was het absoluut niet mogelijk dat ze nog een theoretische kans zouden hebben om naar de kwartfinales door te stomen, maar vreemd genoeg werden in de geïmproviseerde studio nog een uur lang de kansen (‘het zal moeilijk worden’) van de Zwitsers ingeschat.
Deze maand zijn de Olympische Spelen. De wedstrijden vinden aan het andere eind van de wereld plaats, op een plek in China waar nog nooit iemand van Telesur of Digicel heeft gehoord. Zodat wij vrolijk naar de beelden kunnen kijken, zonder dat de Olympische gedachte door twee kemphanen wordt verstoord.
Nu populair
