Het was voor velen wellicht even gissen naar het ware motief achter het recente staatsbezoek van Zuid-Amerika’s machtigste politicus aan ons land. Het leek immers te kort door de bocht om aan te nemen dat de uitdijende gemeenschap van tienduizenden Brazilianen hier te lande en/of de rol van Suriname als toekomstige belangrijke speler op de oliemarkt, dat duwtje in de rug moet zijn geweest voor Jair Messias Bolsonaro om voet te zetten op Surinaamse bodem.
Maar een goed verstaander heeft maar een half woord nodig. Tijdens het bezoek van het Braziliaanse staatshoofd werd tussen de bedrijven door bericht dat ‘het in de bedoeling ligt om over zes maanden een strategische visie te hebben voor wat betreft het grensgedeelte tussen Suriname, Guyana en Brazilië’. Nogal vage woorden, maar al geruime tijd is bekend, dat er met name vanuit Brazilië/Bolsonaro enorme ambities zijn om de Braziliaanse BR-163 snelweg door te trekken tot onze zuidgrens. Die sojacorridor zou dan met medewerking van ‘Switi Sranan’ verder getrokken moeten worden naar onze kust, zodat soja- en andere producten uit Brazilië hun weg kunnen vinden naar een geprojecteerde Surinaamse diepzeehaven.
De adder in het gras schuilt echter in de track record van Bolsonaro, die niet bepaald een held is op het gebied van milieubescherming. In diens eigen land is er veel weerstand tegen dergelijke ontsluitingsprojecten, aangezien die een spoor van inferno en vernietiging in het Amazoneregenwoud achterlaten. Gezien de vergaande gesprekken tussen de respectieve presidenten lijkt een overeenkomstig Bolsonariaans doemscenario in Suriname niet ondenkbaar. Het is een terechte vraag welke cadeautjes en ordinaire zweefteki men straks weer van plan is te accepteren om ons land wagenwijd open te stellen voor nog meer garimpeiro’s, sojaboeren en andere natuurvernietigers.
Nu populair
