Voorwoord: Chan suku, Chan feni, Chan tyari
De bom is gebarsten. Nog geen 24 uur na Valentijnsdag maakte de groene partij formeel een eind aan haar haat-liefderelatie met de coalitiepartners. De partij gaf als verklaring niet langer door Chan & Co te willen worden behandeld als een quantité négligeable, een te verwaarlozen minderheid.
De ‘groenen’, die vanwege ons ongunstige kiesstelsel slechts drie ‘lousy’ zetels toebedeeld kregen bij de laatste verkiezingen, kregen sedert het nieuwe regeermandaat te maken met een halsstarrige onbeantwoorde liefde van de politieke bondgenoten.
Sowieso hing het al een tijdje in de lucht dat de NPS ook het beleid van friends and family, corruptie en verkwisting niet langer zou gedogen. Vanwege zijn schromelijke zelfoverschatting en hooghartige houding krijgt Chan de politieke rekening gepresenteerd en zal hij voor zijn verdere regeerrit op de blaren moeten zitten. Chan suku, Chan feni, Chan tyari, sobun.
Maar met een compleet op hol geslagen economie en volkomen onbetrouwbare overgebleven politieke partners vrezen velen met grote vreze dat den o dede ini a Chan film. Het is te verwachten dat de ster van Chan snel zal uitdoven en zijn rol tegen 2025 zal zijn uitgespeeld. Relevant is daarbij de vraag of de groenen bijtijds hun frambo zullen weten aan te wakkeren. In ieder geval is er in de komende tijd voor de NPS veel werk aan de winkel om zich nog als een serieus alternatief te presenteren tussen wat overgebleven is van de huidige regeercoalitie en het paarse kamp dat al popelt om weer in het machtscentrum te komen. Hoe dan ook ziet onze toekomst er gitzwart uit.
Maar ja, dat ons land ten onder zou gaan aan Chans onvoorwaardelijke liefde voor friends, family and Mellisa, dat hadden we vanaf het begin kunnen zien aankomen.