Het is, getuige zijn recente bezoeken aan Guyana en Nederland, inmiddels overduidelijk dat president Santokhi er geen gras over laat groeien zijn mega-ambities voor land en volk te verwezenlijken. Zijn aspiraties reiken tot ver buiten onze landgrenzen, echter is het de vraag hoe goed zijn werkbezoeken worden voorbereid en wat die concreet opbrengen. De presidentiële trips leveren misschien wel fraai pr-materiaal op, maar Santokhi’s bilaterale sessies lijken tot nu toe slechts het karakter te hebben van het uitspreken van de zoveelste wenselijkheden. Een andere kant van de vele pr-momenten is bovendien dat er nogal wat uitspraken en toezeggingen door ons staatshoofd zijn gedaan die het thuisfront de wenkbrauwen doet fronsen.
Tussen zeggen en doen ligt de zee, en wie veel zegt moet veel verantwoorden. Zo wordt in eigen land gemopperd dat hoofdzakelijk de Guyanezen zullen profiteren van de diverse deals die met onze westerburen zijn gesloten. Daarnaast vragen velen zich af of met het accommoderen van de ‘Surispora’ woonachtig in Nederland, de torenhoge winkelprijzen in Suriname zullen dalen en onze levensstandaard verbeterd zal worden.
Hoewel de eerste stappen naar bilateraal herstel zijn gezet, wordt het voor Santokhi oppassen dat zijn
diasporashow niet uitmondt in een heilloze ‘krabitasporashow’. Zijn bezoek aan Nederland toont immers aan dat niet elke ‘Surisporaan’ even happig is om ongeconditioneerd investeringen te plegen in Suriname, de demonstrerende walgelijke ‘Su’-racisten niet eens meegerekend.
Zo verslikte de president zich bij wijze van spreken bijna in een Hollandse haring toen er tijdens een tv-programma kritische vragen werden gesteld over nepotisme in zijn eigen omgeving. Best onsmakelijk voor hem, zeker ook omdat hij ongemakkelijke vragen niet à la onze vp kon afwimpelen met een ‘No aksi mi lawlaw sani’. Maar ja, lieverkoekjes worden hier niet gebakken.
Nu populair
