Met het recente staatsbezoek van de president van India aan Suriname, hebben we meteen weer een periodieke vracht aan beloofde gouden bergen over ons heen gekregen. Als we de beleidsmakers mogen geloven, zullen we straks miljoenen roepies aan credit lines verzilveren en staan we in de startblokken een regionale super power te worden.
Van veel ernstigere aard dan spreekwoordelijke gouden bergen is de geruisloze milieudestructie die plaatsvindt op onze goudrijke bergen, waarbij het Nassaugebergte en Brownsberg de kroon spannen. Wat de laatste locatie betreft: alles kan en mag als je lijnen naar de top hebt. Vanuit de Commissie Ordening Goudsector wordt gewoonweg met gekruiste armen toegekeken totdat men in beschermd natuurgebied uitgewroet is. Er is zelfs een kaart uitgelekt waarop illegale goudzoekers met naam en locatie in beeld zijn gebracht door de commissie. Het komt er dus op neer dat deze zogenaamde waakhond precies weet wie waar zit, maar straks gewoon weer zal pleiten om delen van het natuurreservaat aan de milieuterroristen te geven, omdat het gebied waar ordening gebracht moest worden toch al verpest is. Inmiddels is het overduidelijk dat de puinhoop in de kleinschalige goudindustrie alsmaar groter wordt. Ondanks de beloofde gouden bergen over de ordening van de goudsector, zijn door het jarenlang toestaan van de bandeloosheid, honderdduizenden kilo’s kwik in het milieu terechtgekomen. De tragiek van het gedoogbeleid is dat goudopkoopbedrijven midden in de stad kwikdampen uitstoten, skalians ongestoord opereren op onze waterwegen en Surinaamse riviervissen gewoon niet geschikt zijn voor consumptie. Een positieve stap is wel dat het Minamata- kwikverdrag recentelijk eindelijk goedgekeurd is in DNA. Dat die ingewilligde beloofde gouden berg rijkelijk te laat is gekomen om nog een natuur- en gezondheidsramp te voorkomen,
Nu populair
