Talloze doden en een complete ontwrichting van economie, onderwijs en maatschappelijk leven: de coronacrisis heeft in ruim twee jaar tijd diepe littekens achtergelaten in binnen- en buitenland. Het einde lijkt echter niet in zicht, de gezondheidssector en de uitvaartbranche maken nog legio coronahorrorverhalen mee.
En toch kan het blijkbaar erger. Terwijl de hele wereld moeizaam opkrabbelt uit een enorme coronapuinzooi, dirigeert een Russische psychopaat militairen, tanks en bommenwerpers naar een ongewillig buurland om nog meer dood en verderf te zaaien. Dergelijk ziekelijk gedrag van een machtswellusteling om andere volkeren aan zich te onderwerpen, is sowieso vaker in de geschiedenis vertoond. Bepaalde ‘beschaafde’ landen die nu grote krokodillentranen huilen over de Russische invasie kunnen daarover meepraten.
In het algemeen zijn er bij oorlogen alleen verliezers, de profiteurs die volop hun slag slaan door een vis-noch-vlees-strategie toe te passen daargelaten. Voor hen valt bijvoorbeeld veel te halen uit boycots die ingesteld worden door verontwaardigde naties. Immers, mandiman mandi, gridiman bere furu. Voor wat Suriname betreft, leidt de oorlog in Oost-Europa tot extra veel koppijn. Brandstof-, voedsel- en andere prijzen nemen een enorme vlucht, waardoor de situatie nog ondraaglijker wordt.
Ook voor Parbode is de situatie nijpender dan ooit, per deze editie staan we op een kruispunt. Op moment van schrijven zijn gesprekken over overname door een nieuwe partner in een vergevorderd stadium en wordt nagegaan hoe ons magazine vanaf het volgende nummer nog gegarandeerd kan worden. Het is een zeer cruciale tijd voor Parbode, daar behoud alleen mogelijk is als er binnen redelijke termijn een sluitende exploitatie komt en het blad daarmee onbekommerd op eigen benen kan staan. Inmiddels noteren we Parbode, editie 193, en we rekenen op alle eensgezinde krachten om de mijlpaal van tweehonderd edities probleemloos te halen!
Nu populair
