Vunzigheid op Mamjo
Mamjo is zonder twijfel voor Surinamers de meest bekende roddelsite. Wil je lekker schelden, je buurvrouw voor motjo uitmaken of de wereld doen geloven dat je ex-man hiv-besmet is, dan is dit hét podium om het wereldkundig te maken. Je kan Creolen voor ‘stinkende rotnegers’ uitmaken en de zoveelste fabel over Gail Eijk (met welke kerel ze het nu weer doet) lanceren. Kortom, alles mag: de webmaster grijpt pas in als de ‘slachtoffers’ bezwaar maken.
Het lijkt op het eerste gezicht allemaal vrij onschuldig. Veelbelovende forums zoals ‘Tori Fu Sranan’, ‘Consumentenzaken’, ‘Kids & Zo’, ‘Oema Sani’, ‘Kulturu Sani’, ‘Arki Noh’ en ‘Babbelen’ maken nieuwsgierig en nodigen uit om een kijkje te nemen. Totdat je naar een forum gaat. Wil je weten welke politicus een bosvarken is of wie de ex-vriendin van zus en zo is, dan ben je hier op het juiste adres. Ook discussies die serieus beginnen of het oproepje van iemand voor een bepaald recept, lopen uit op racistische scheldpartijen en haatzaaiende onzin.
Zelfs bij ‘Kids & Zo’ vliegen de pornofoto’s je om de oren. Overigens zelden van Surinaamse bloteriken, meestal gaat het om van buitenlandse sekssites gejatte plaatjes. Vooral een blanke dame met grote oorringen blijkt populair. Ze heet afwisselend en in soms onmogelijke standjes: Saskia, Xaviera, Kristien, Chen (‘van de DSB’), Annemarie, Lientje (‘van Diakones’), Suzie, Maroeska (‘van de douane’), Maaike, Claudia, Suzan en Angela.
Dijen
De zestienjarige Consuela is al lange tijd een discussieonderwerp op Mamjo. Sinds haar dertiende is ze waarschijnlijk het meest besproken en er zijn verscheidene topics over haar gestart. ‘Ze is een lelijke, vieze hoer’, schreef men. Lees je het kritisch door, dan komt het op een ding neer: men praat alleen over haar uiterlijk. Er zijn zelfs foto’s van Consuela geplaatst en er wordt uitsluitend gereageerd op haar dikke dijen, make-up en kleren. Dat stoort haar het meest. “Er wordt voortdurend over mijn uiterlijk gesproken. Niet over mij als persoon. Vroeger schreven ze nog erger over me, omdat ik mij veel bemoeide met jongens. Maar sinds ik daarmee ben gestopt, zijn ze over mijn uiterlijk gaan schrijven. Ik let op wat ik doe, want ik vertrouw niemand meer.”
In het geval van Consuela kun je je afvragen in hoeverre ze zelf aanleiding heeft gegeven dat er over haar wordt geroddeld. Anderen komen er ongevraagd op, zonder zelf ook maar een keer de site te hebben bekeken. Het zal je als jonge meid maar gebeuren dat een naaktfoto van je, gemaakt door een vriendje na een uit de hand gelopen avondje stappen, op de site wordt gezet en aan land en volk wordt getoond. Vervolgens heb je wel de mogelijkheid om de webbeheerder te vragen om de gewraakte informatie en foto te verwijderen, maar dat is een omslachtige procedure die minimaal een dag in beslag neemt. En eigenlijk is het kwaad dan al geschied.
Gehuild
De achttienjarige Rebekka kan over de gevolgen meepraten. Enkele weken geleden bood ze tot haar eigen verrassing haar diensten aan, met vermelding van haar mobiele nummer. Rebekka wist natuurlijk zelf nergens van maar werd vervolgens plat gebeld door hijgende jongens en mannen. “Soms wel dertig keer op een dag. Ik heb een ander nummer moeten nemen. Ik heb geen idee wie het er op heeft gezet. Zelf had ik nog nooit van Mamjo gehoord. Ik heb een mailtje gestuurd dat ze het er af moesten halen, dat heeft bijna twee dagen geduurd. Als ik op straat loop zijn er jongens die roepen ‘He Rebek, wil je een beurt?’. Ik heb er veel om gehuild, durfde zelfs dagen niet naar buiten. Maar ja, wat kan ik er verder tegen doen?”
Ook de zus van Fara is het onderwerp van een smerig ‘gesprek’ geweest. Fara: “Mijn zusje wordt op Mamjo vaak negatief in beeld gebracht. Ik vind het echt erg dat mensen zulke dingen over haar schrijven, vooral omdat het niet waar is. Maar tja, op den duur moet je het accepteren. Je moet het niet je leven laten beheersen. Persoonlijk vind ik dat het tot haat oproept, eigelijk zou dit verboden moeten worden. Helaas heeft Suriname geen wetten die dit verbieden.”
Smerigheid
Wie een uurtje op de site de discussies bekijkt, zal tot de conclusie komen dat dit vooral een plek is waar behoorlijk zieke geesten zich, verschuilend achter een niet bestaande naam, uitleven. En zal zich gezien het niveau afvragen of het ooit wel goed komt met onze jongeren. Je kunt je ook niet voorstellen dat ouders weten dat hun kind zulke smerigheid leest en schrijft.
De zware racistische en persoonlijke beledigingen zijn in veel andere landen direct aanleiding om de schrijver of schrijfster op te sporen en te vervolgen. Bij Mamjo kan iedereen ongestoord vuil spuiten. Immers, de Surinaamse wetgeving biedt geen ruimte om ze aan te pakken.
Behoefte
De beheerders van de site, die ook hun uiterste best doen om hun identiteit verborgen te houden, voelen er weinig voor om uitgebreid op de (gemailde) vragen van Parbode te reageren. “Het is een plek waar mensen lekker hun hart kunnen luchten en lekker kunnen discussiëren. De berichten komen meteen in het forum terecht, zelf lezen wij de roddels eigenlijk niet. Het is steeds hetzelfde. Maar blijkbaar is er veel behoefte aan. Met welk doel wilt u dit weten?”
Auteurs: Kavita Jiawan en Armand Snijders