Starnieuws kopte halverwege mei: ‘Jongen dood-gestoken door tiener’. Een dertienjarige puber had bij Awaradam met ‘een scherp voorwerp’ een einde aan het leven van de zeventienjarige Otendo Mufarel Houthakker gemaakt. Dertien jaar!Het meest schokkende was dat het, op een paar berichtjes in de media na, nauwelijks nieuws was. Op Facebook was het even een hot topic, maar daarna ging iedereen echter over tot de orde van de dag. Het gebeurt de laatste tijd zo vaak dat tieners betrokken zijn bij geweldsdelicten, dat we er kennelijk niet meer van opkijken.
Maar ik vraag mij, telkens wanneer een knaapje weer iets gruwelijks heeft gedaan, af: waar zijn in toch die ouders? Hebben ze dan helemaal geen oog voor het reilen en zeilen van hun kroost? De excuses kennen we: moeder heeft het vaak te druk met brood op de plank brengen, vader is in veel gevallen spoorloos of zelfs onbekend. En dus is er niemand die zich om de opvoeding bekommert.
Toen ik een tiener was, moest ik het bij mijn ouders niet in mijn hoofd halen om te hangen op straat of rare dingen te doen. Ze hielden dondersgoed in de gaten of mijn zussen en ik ons wel gedroegen. Natuurlijk haalden we wel eens kattenkwaad uit waar zij geen weet van hadden, maar dat was van onschuldige aard. We waren er in ieder geval niet op uit om anderen leed te bezorgen. Mede dankzij onze opvoeding kenden we ook zelf heel goed het verschil tussen goed en kwaad.
Bovenal begrijp ik niet waarom een dertienjarige met ‘een scherp voorwerp’ de straat op gaat. Wat bezielt hem, met welke intentie deed hij dat? We weten het niet. En misschien willen veel mensen het ook niet weten, om vooral niet bij de kern van het probleem te hoeven komen. Want dan moet er naar een oplossing worden gezocht. En die oplossing ligt niet alleen bij de ouders, maar ook bij de maatschappij (dus bij onszelf), die veel jongeren geen kansen voor de toekomst biedt. Nee, dan liever de kop in het zand steken, af en toe een nieuwsbericht over gewelddadige tieners voorbij zien komen en ‘oh, wat erg hè?’ roepen. Om daarna weer snel bezig te gaan met de eigen dagelijkse beslommeringen.
Nu populair
