Surinaamse School: Werkbezoek Suriname – Parbode Sneak Peek

‘Als er mij iets duidelijk is geworden tijdens het werkbezoek aan Paramaribo, dan is het wel dat we te maken hebben met ‘achterstallig onderhoud’. Hiermee doel ik enerzijds op het onderhoud van kunstwerken in Suriname dat hier en daar te wensen over laat, maar belangrijker nog op het negeren van de Surinaamse kunst en kunstenaars door de beeldende kunstsector in Nederland (een aantal uitzonderingen daargelaten).

Door Bart Krieger

Zo had wat mij betreft de tentoonstelling over Surinaamse beeldende kunst in het Stedelijk Museum er al moeten zijn. Sterker nog, ik denk dat het tijd is dat er in Nederland structureel aandacht besteed gaat worden aan de Caribische kunst in het algemeen en Surinaamse kunst in het bijzonder, maar ik loop op de zaken vooruit.

Als de twee kunsthistorici in de werkgroep van de tentoonstelling ‘Surinaamse School’, mochten Claire van Els, conservator van het Stedelijk Museum, en ondergetekende, onafhankelijk onderzoeker en gastcurator van de tentoonstelling, de werkgroep vertegenwoordigen in Suriname. Het hoofddoel was om zoveel mogelijk kunst te zien met het oog op eventuele bruiklenen. Daarnaast wilden we zoveel mogelijk kunstenaars, experts en verzamelaars ontmoeten en kennis nemen van het culturele landschap in Paramaribo. Het weekprogramma was vol en vrij pittig, omdat het tropenrooster totaal werd genegeerd. Er zaten zelfs dagen tussen van negen a tien uur.

We hebben ontzettend veel gezien. Ik dacht dat we op zoek moesten gaan naar kunst in alle hoeken en gaten, maar het was andersom; de kunst vond ons en we werden overspoeld. Bijvoorbeeld door een omvangrijke privécollectie van het werk van Quintus Jan Telting. Deze verzameling bevat elke stijlperiode van de kunstenaar. Een monumentaal doek van Telting, geschilderd in een kubistische stijl, sprong er voor mij uit; een zwarte, zwangere Madonna met op de achtergrond een houten kruis. Onmiskenbaar een prefiguratie op de kruisiging die later zal volgen. Voorts stuitten we op een fenomenaal abstract, expressionistisch werk van Stuart Robles de Medina, een vroege uit 1957 met frisse, kraakheldere kleurvlakken.

Eveneens in particuliere handen zijn twee monumentale doeken van Marcel Pinas. De doeken van misschien wel 2 bij 2 meter (mixed media) zijn door Pinas gemaakt toen hij in Jamaica studeerde aan de Edna Manley Academy. Het werk is te ‘jong’ om in de historische tentoonstelling op te nemen, maar wat een kwaliteit, de magie spat ervan af.

Lees het hele artikel in het aprilnummer van Parbode

0

Gedeeld