Armand Snijders beoordeelt
elke maand een of meer
tv-programma’s
Niemand heeft het eeuwige leven en doorgaans ook geen zicht op het moment van haar of zijn eigen definitieve einde. Dat gold dus eveneens voor Werner Duttenhofer, oprichter en bevlogen directeur van Radio 10. Hij liet iedereen op zondag 17 maart verbijsterd achter door er volslagen onverwacht op 68-jarige leeftijd tussenuit te knijpen. Werner en televisie hadden ogenschijnlijk niet zoveel met elkaar te maken, hij was meer een radioman, vooral bekend van het door hem opgezette en geleide Radio 10. Maar toeval of niet, in de middag voor zijn overlijden keek ik naar de herhaling van Owru poku man fu Sranan, aaneengeregen door Henk van Vliet, op ATV. Een wekelijks programma over Surinaamse artiesten, meestal van weleer. Maar bij gebrek aan artiesten van weleer besloot Van Vliet maar iemand aan het woord te laten die elk detail van vroegere en hedendaagse artiesten wist: Werner dus. Bovendien was hij voorzitter van de Vereniging van Radio- en Televisiebedrijven in Suriname (VRTS). Vandaar dat hij dus als radioman in deze televisierubriek past. Bovenal was hij de meest fervente fan van Uitgekeken, die luid klaagde als dit onderdeel van Parbode een paar maanden niet verscheen. Heel soms belde hij mij om me te wijzen op een televisieprogramma waaraan hij zich groen en geel ergerde, met het vriendelijke verzoek daar ook eens op onvriendelijke wijze aandacht aan te besteden. Meestal was ik het met hem eens en ging daarop in. Dus indirect heeft Werner ook bijgedragen aan de inhoud van enkele afleveringen van Uitgekeken. Een overstap naar de televisie zag hij nooit zitten. ‘Ik ben bij de radio begonnen en ik wil ook bij de radio eindigen’, zo zei hij tijdens een interview dat ik vier jaar geleden voor Parbode met hem had. En zo is het ook gebeurd. Toch zou het een aanwinst zijn geweest als hij zijn enorme vakmanschap en hoge kwaliteitsnormen had aangewend om het niveau van de Surinaamse televisie wat op te krikken. Zoals hij als perfectionist ook met Radio 10 ruim vijftien jaar geleden voor ons land ongekende standaarden introduceerde. Maar eigenlijk moet ik blij zijn dat de televisiestations die nooit hebben overgenomen, want dan zou er weinig overblijven om in Uitgekeken door de mangel te halen. Als hij in de dagen na zijn dood nog zijn mening had mogen geven over wat er allemaal over hem gezegd werd (en vooral hoe), zou hij dat waarschijnlijk af en toe hoofdschuddend hebben gedaan. Zo probeerde NPS-voorzitter Gregory Rusland een politiek slaatje uit Werners dood te slaan, door pontificaal voor de camera’s voor de Radio 10-studio te zeggen hoe erg hij het vond. Je proefde gewoon dat hij probeerde in te spelen op het sentiment, om de luisteraars te tonen hoe betrokken hij is. Ongetwijfeld in de hoop wat zieltjes te winnen voor de volgende verkiezingen, waarvan nu al vaststaat dat die voor de toch al onttroonde partij nog desastreuzer zullen aflopen dan in 2010. Het immer doodse To the point kon een dag na het onverwachte heengaan van Duttenhofer natuurlijk niet achterblijven met het steken van de loftrompet. De overledene zou zich echter kapot geërgerd hebben door de onzorgvuldigheid van presentator Henk van Eyk en zijn crew. Volgens Van Eyk was Werner twee dagen daarvoor gestorven, de begeleidende tekst in beeld vermeldde dat hij voormalig ‘omproeper’ bij Apintie was. Slordigheden die Duttenhofer binnen Radio 10 absoluut niet duldde. Zekerheden bestaan niet, zeker niet als het om het leven gaat. Werner zou dat beamen. Maar waar ik in ieder geval wel zeker van ben, is dat hij dit een waardeloze aflevering van Uitgekeken zou vinden: ‘Veel te aardig, veel te positief, je moet er meer de beuk in gooien’, hoor ik hem zeggen. We zullen hem missen.
Nu populair
