Wie is wie in Bouterse-1?

De kracht van Abena ligt letterlijk en figuurlijk in het onzichtbare. Zonder dat zijn partij (Seeka) een zetel heeft gehaald bij de verkiezingen, is hij benoemd tot minister van het nieuw op te richten ministerie van Sport en Jeugdzaken. Bouterse heeft het aan de jongeren beloofd, dus wordt het uit de grond gestampt. Over zijn affiniteit met dit beleidsgebied tast het electoraat in het duister. Wel is duidelijk dat het jongerenbeleid een danige oppoetsbeurt nodig heeft en sport al jaren stiefmoederlijk wordt behandeld.

Beloning voor het harde werken. Daar lijkt de aanstelling van Abrahams als minister van Openbare Werken op. Als campagneleider heeft hij zich enorm ingespannen voor een goed verloop van de NDP-verkiezingscampagne, wat hem ook aardig gelukt is. Maar zonder een civieltechnische achtergrond is hij de zoveelste minister zonder de juiste kennis van zaken op Openbare Werken. Het ministerie is trouwens tjokvol met VHP- sympathisanten, die het de nieuwe minister niet bepaald makkelijk zullen maken.

In het derde kabinet-Venetiaan werd zij  minister van Transport Communicatie en Toerisme. Lang heeft dat niet geduurd want na een feestje dat ‘zonder haar medeweten’ met overheidsgelden gefinancierd was, trad zij theatraal af. Het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting staat voor de enorme uitdaging de schrijnende woningnood op te heffen en het bestand on- en minvermogenden terug te brengen. Als Amafo daarin slaagt, is dat een onverwachte verrassing zijn.

Met haar economische achtergrond mag Boedhoe één van de technocraten in het kabinet-Bouterse genoemd worden. Zij zal deze bagage trouwens absoluut nodig hebben op dit bijzonder zware departement, waar de perikelen bij de doune en het jaarlijks toenemende begrotingstekort de grootste uitdagingen vormen. Samen met de nieuwe president van de Centrale Bank zal zij de Staat Suriname ondanks afnemende inkomsten kredietwaardig moeten houden; een niet te onderschatten klus.

Een geleerd man mag Linus Diko met recht genoemd worden. Hij heeft een Masters in Earth Science en een PhD in Technologie. Die wetenschappelijke inzichten zullen nodig zijn om de hobbels op het reeds ingeslagen decentralisatiepad van het ministerie van Regionale Ontwikkeling te overbruggen. Ook de ontwikkeling van het binnenland en het grondenrechtenvraagstuk blijken moeilijke beleidspunten. Vandaar dat zijn voorgangers geen bijzondere successen hebben geboekt op dit ministerie.

Van politici uit de PALU staat bekend dat het deskundigen zijn. Jim Hok is daar geen uitzondering op. Maar als landbouwkundig ingenieur zou hij waarschijnlijk beter tot zijn recht komen op het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij. In ieder geval wacht hem de zware taak de natuurlijke hulpbronnen van Suriname zo lucratief mogelijk aan de man te brengen. De dure lessen die wij geleerd hebben uit de overeenkomst met Suralco en daarna IamGold, zullen hem ongetwijfeld laten zien hoe het niet moet.

Als minister wacht Kromosoeto de uitdaging het minimumloon in te voeren. Een absoluut breekpunt, waarbij bedrijfsleven en overheid het maar niet eens konden worden. Als penningmeester van de NDP heeft hij bewezen goed met geld om te kunnen gaan, dus verwacht mag worden dat binnen afzienbare tijd wel een minimumloon wordt ingesteld. Hij staat ook voor de uitdaging de directoraten Milieu en Technologische ontwikkeling een rol van betekenis te geven, wat tot nu toe niet het geval is.

Als woordvoerder van de NDP moest hij dag en nacht beschikbaar zijn tijdens de verkiezingen. Deze zware taak legt hij naast zich neer en neemt zijn beloning in ontvangst als de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken. Als eerste merkwaardige taak maakte hij ambassadeur Aart Jacobi duidelijk dat hij als vertegenwoordiger van Nederland niet welkom was bij de inauguratie van Bouterse. Na vijf jaar van bijna-stilstand op dit ministerie, moet Lackin er hard tegen aan gaan. Of dat per se tegen Nederland moet, is de vraag.

Met deze minister bekruipt je het gevoel dat hij op de juiste plaats zit. Met een militaire officiersopleiding, gevolgd in Nederland, en zijn expertise op het gebied van zelfverdediging, schijnt hij de daadkracht uit te stralen die nodig is op een ministerie van Defensie. In één oogopslag lijkt hij gezag uit te stralen en als we de berichtgeving mogen geloven, is hij voorstaander van de herinvoering van de dienstplicht. Ook wil hij het leger ombouwen tot een onwikkelingsleger dat multi-inzetbaar is.

Het heeft veel voeten in de aarde gehad maar na lang wikken en wegen koos president Bouterse zelf voor Martin Misiedjan als de nieuwe minister van Justitie en Politie. Hij is rastafarian en is van plan zijn geloof, compleet met dreads, trouw te blijven. Misiedjan heeft zich gespecialiseerd in mensenrechten. Dat Bouterse juist voor een mensenrechtenspecialist heeft gekozen is op zijn zachts gezegd opvallend. Het evenaren van de resultaten van ex-minister Santokhi zal geen eenvoudige taak zijn.

  Soewarto Moestadja
Binnenlandse Zaken

De benoeming van deze NPS’er heeft voor veel opschudding gezorgd. Aan de ene kant heeft Bouterse met Miskin (de voormalige CLO-penningmeester ), de vakbond aan zijn zijde. Aan de andere kant mist hij de affiniteit met Handel en Industrie totaal. Boze tongen beweren dat vicepresident Robert Ameerali Miskin als marionet laat fungeren, terwijl hij de dienst zal uitmaken op dit ministerie. In ieder geval wacht hem de taak de handel en industrie weer nieuw leven in te blazen.

Geen onbekende in de politiek. Tijdens de regering-Wijdenbosch kreeg hij de bijnaam superminister omdat hij op een gegeven moment de scepter zwaaide over meerdere ministeries. Deze ervaring zal broodnodig zijn op het ministerie van Binnenlandse Zaken waarbij de problemen met Fiso-II steeds groter worden en de roep om sanering van het logge ambtenarenapparaat onmogelijk langer genegeerd kan worden. Het Public Sector Reform-programma zal uit een winterslaap gehaald moeten worden. 

Op het moment dat deze nieuwe minister van Transport Communicatie en Toerisme het woord voert, lijkt hij al een verbetering ten opzichte van zijn voorganger. Pinas is een kort mannetje maar met het ministerie heeft hij grote plannen. Dat is een must, want zijn voorganger Richel Apensa bracht er weinig van terecht. Het openbaar vervoer is rommeliger dan voorheen, de liberalisatie van de telecomsector is geen succesverhaal en de Toerismewet is vijf jaar lang onaangeroerd gebleven.

Sastroredjo gaat de scepter zwaaien op een omstreden departement. Het ministerie heeft in de eerste vijf jaar van haar bestaan op geen enkel gebied successen geboekt. Dat mag de voorganger van Sastroredjo, Michael Jong Tjien Fa, aangerekend worden, wiens beleid vooral gericht was op het bevoordelen van vrienden en familie. Gezegd moet worden dat Sastroredjo als voormalig ambtenaar op Binnenlandse Zaken niet bepaald de bagage schijnt te hebben om deze uitdagingen werkelijk aan te gaan.

Als minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting heeft Setrowidjojo de afgelopen vijf jaar geen oplossing gevonden voor de woningnood en het aantal on- en minvermogenden is niet afgenomen. Paul Somohardjo moet gedacht hebben dat iedereen een tweede kans verdient. Dus mag Setrowidjojo zich een tweede keer ‘bewijzen’, op een ministerie waar veel werk verzet moet worden om zowel de rijst- als bananensector weer nieuw leven in te blazen. Ook de uitdagingen in de visserijsector zijn enorm.

Als de enige minister die op zijn plaats blijft, heeft Waterberg de luxe zijn beleid gewoon voort te zetten op het ministerie van Volksgezondheid. Waarschijneijk
wordt nu met voortvarendheid gewerkt aan de invoering van de Algemene Ziektekosten Verzekering, wat hem in de regering-Venetiaan niet lukte omdat de VHP dwars lag. Ook de Cubaanse artsen zullen nu wel blijven, want Waterberg ziet als geen ander de noodzaak in van hun bijdrage.