Wim Bakker: ‘We produceren, verzinnen en creëren niets’ – Parbode Sneak Peek

Wim Bakker (67) is bekend als arts. Hij verzorgt al twintig jaar het opbelprogramma Radio Spreekuur, zondags op Radio Apintie. Hij houdt nog dagelijks praktijk, is voorzitter van de politieke vereniging Seti Sranan en schrijft sinds 2016 een column onder die naam. In 2015 bracht hij ook een nieuwe editie uit van zijn boek Srefidensi: de politiek van natievorming. Hierin staat wat volgens Bakker de kern is van de Surinaamse problemen: dat kongsi’s (samenspannende exponenten van kapitaal en politiek) de opbrengsten van natuurlijke hulpbronnen en onze goedkope arbeid verduisteren.

“De beleidsmakers in Suriname concentreren zich al een eeuw op verkoop van niet-hernieuwbare bronnen als bauxiet, goud, aardolie en rondhout. We produceren, verzinnen en creëren niets”, stelt Bakker. De uitgangspunten voor zijn boek heeft hij onder meer gevonden in: het begrip Srefidensi – met name in de zin van zelfvoorzienend zijn -, het Communistisch Manifest en in de Bergrede van Jezus. Hij is opgevoed met christelijke waarden en al is hij geen belijdend christen, een leidraad voor hem is de uitspraak van Jezus: ‘Wat gij aan de minste der mijnen hebt gedaan, hebt gij aan mij gedaan’. Vóór februari 1980 was Wim Bakker communistisch, en had zich aangesloten bij een kleine Surinaamse communistische partij. Bij de eerste postmilitaire verkiezingen in 1987 werd hij prominent lid van de Nationale Partij Suriname en componeerde hij voor het Front het propagandaliedje Stem Frontaal. Deze politieke combinatie werd gevormd door de oude, op etnische leest geschoeide partijen die hij vóór die tijd zo verfoeide. Bakker was onderdirecteur van het Bureau voor Openbare Gezondheidszorg, ook was hij van 2000 tot 2005 assembleelid namens de NPS. Bakkers reden om zich aan te sluiten bij die partij: “Mi ben lobi Vene, vanwege mijn vertrouwen in Venetiaan, die in zijn studententijd bij de linkse politiek zat.” Partij waren, zoals Humphrey Keerveld, waren ervan overtuigd dat in de strijd tegen de militaire dictatuur alle krachten gebundeld moesten zijn.
In de periode dat Bakker assembleelid was, had de NPS zeventien zetels in De Nationale Assemblee. In 2010 waren dat er vier en vanaf 2015 slechts twee. Of de ‘groene partij’ inmiddels op sterven na dood is?
“De partij is niet dood, maar heeft geen vitaal hart meer, het is verschrompeld, verzwakt”, is het enige wat Bakker daarover kwijt wil. Hij geeft nog mee: “Geen enkele politieke partij in Suriname heeft interne democratie.” De arts-politicus is nog wel formeel lid van de ‘groene partij’ en van het Johan Adolf Pengel Instituut (Japin).
Bakker is overigens bestuurslid van de Stichting Ressortontwikkeling Flora. In dat kader was werd het drainagesysteem vervangen van de twaalfhonderd huishoudens van Flora A en B. Bakker en de toenmalige voorzitter van de ressortraad, George Pindon, waren de grote trekkers van deze opvallende activiteit. “Eigenlijk was er een heel mooi en modern systeem waarbij alle fecaliën, urine en doorspoelwater samen gezuiverd werden voor lozing in het Saramaccakanaal. Maar het bleek niet te werken – mogelijk door onjuist gebruik van de toiletten – en zorgde voor verstoppingen en overstromingen, heel onhygiënische toestanden en voortdurende stank. Uiteindelijk hebben we het laten vervangen door het reguliere systeem met septic tanks voor alle huishoudens.”

0

Gedeeld