Hij was door het parlement pas herkozen, dus president Desi Bouterse straalde. Dat zou je voor minder doen, natuurlijk. Ondanks zijn besmette verleden – dictator, Decembermoorden, drugs – mag hij nogmaals vijf jaar lang als democratisch gekozen staatshoofd over ons land regeren. Maar niet tot vreugde van de Hollandse politiek.
Ook al had president Bouterse die 14de juli het parlement net verteld dat de bodem van onze schatkist nu wel écht in zicht is, en dat we heel, héél zware tijden tegemoet gaan, niettemin werd hij overstelpt met felicitaties. Zijn paarse achterban feliciteerde hem. Oud-president Jules Wijdenbosch feliciteerde hem. Bankpresident Gillmore Hoefdraad feliciteerde hem. De oppositie feliciteerde hem – en beloofde eensgezind ‘constructief’ oppositie te zullen voeren, al willen we dat eerst zien voor we het geloven.
Ja, zelfs de ambassadeurs in ons land feliciteerden Bouterse. De ambassadeurs van Venezuela en Cuba deden het met een dikke brasa, die door onze president lachend in ontvangst werd genomen. Marcelo Baumbach, de ambassadeur van Brazilië en Shubashini Murugesan, de ambassadeur van India, haalden hun beste Nederlands naar boven. “Hebben jullie les gevolgd?”, antwoordde het staatshoofd innemend. Ambassadeur Jay Anania van de Verenigde Staten deed het zonder omhelzing, maar wenste Bouterse met een handdruk toch succes toe. Op zich al opvallend, aangezien Bouterse anderhalf jaar geleden nog had gedreigd Anania het land uit te schoppen.
Hoewel, alle ambassadeurs? Nee, toch niet. Ernst Noorman, vertegenwoordiger van het Koninkrijk der Nederlanden, feliciteerde Bouterse niet, terwijl hij gewoon bij de herverkiezing aanwezig was. De moeilijke relatie tussen ons land en Nederland is intussen wel bekend. Echt vlekkeloos is die natuurlijk nooit geweest, maar sinds het presidentschap van Bouterse in 2010 kan gerust van een bilateraal dieptepunt worden gesproken.
Verder lezen? Dat kan in de Parbode van september…
Nu populair
