Eerlijk gezegd was ik ervan overtuigd dat ze in Suriname niet meer voorkwamen. Ik heb het over bakra-mannen op leeftijd die hier een leuke Surinaamse meid aan de haak slaan in de hoop daar de rest van hun leven mee te kunnen delen. Vooral in de crisisjaren tachtig en negentig van de vorige eeuw was dat schering en inslag; de vrouwen in kwestie was het niet om de liefde te doen, ze waren uit op het rode paspoort of op het fortuin van de witte levensgelukzoeker.
Het fenomeen van de paspoortmotjo’s en golddiggers kreeg in die tijd zoveel aandacht in de nederlandse media, dat alleen wanhopige dommeriken uit de voormalige kolonie er nog intuinden. Maar ze zijn er dus nog wel, zo constateerde ook ik onlangs. Door onze straat banjerde opeens dagelijks een zestiger met opvallend witte haren langs ons huis, als hij ons za naarstig zoekend naar oogcontact.
Zijn verhaal was klassiek, zo bleek toen ik toch maar eens uit nieuwsgierigheid een praatje met hem maakte: via een datingsite op internet in contact gekomen met een schijnbaar leuke Surinaamse dame van ergens in de veertig. Deze woonde, om het verhaal toch een beetje afwijkend te maken, in nederland. Hij nodigde haar een weekendje thuis uit en dat beviel zo goed dat hij haar voorstelde om te trouwen. omdat ze echter illegaal in nederland vertoefde, besloot hij maar gelijk te verhuizen naar Suriname. Huur opgezegd, spullen verkocht en op het vliegtuig gestapt. En dat alles in een tijdsbestek van nog geen maand.
Het vervolg laat zich raden: in Suriname belandde hij met zijn kersverse vrouw bij haar dochter in huis, binnen enkele weken was zijn portemonnee leeg en zijn bankrekening geplunderd (‘ik had haar mijn pincode gegeven, op mijn leeftijd weet je nooit wat er gebeurt’) en stond hij berooid op straat. Hij klopte aan bij de nederlandse ambassade voor hulp, waar men hem aan een appartementje hielp. Hij is vastberaden om in Suriname te blijven om er toch nog wat van te maken. Een illusie armer, maar dom vindt hij zichzelf niet. ‘Ik heb wel rare dingen in mijn leven gedaan, maar toen ik hier aan begon had ik daar toch echt een goed gevoel bij’, zo zei hij oprecht. tja, ze bestaan dus toch nog…
Nu populair
