Er zijn wereldwijd nog maar enkele legstranden voor zeeschildpadden over, als gevolg van de invloed van de mens. Vele stranden zijn volgebouwd met appartementen en hotels, zodat ze niet meer kunnen dienen als legstranden. De zeeschildpadden worden door de bouwnijver van de mens steeds verder in het nauw gedreven.
In Suriname zijn er andere problemen voor de schildpadden. Ons land kent namelijk dynamische zandstranden, wat betekent dat de structuur van het strand constant aan verandering onderhevig is. Langs de kust van Suriname is er de zogeheten Guianacurrent. Deze zeestroom gaat met zo veel kracht gepaard, dat hele zandstranden binnen korte tijd verdwijnen, of verplaatst of veranderd kunnen zijn. De schildpadden kunnen hun eieren echter alleen in het zand leggen. Deze nesten moeten ook nog boven de vloedlijn zijn, anders worden ze door het zoute water aangetast en gaan de eieren rotten. Voor zowel zeeschildpadden als hun legsels was 2014 een ramp. Er waren namelijk maar weinig geschikte stranden.
Jaarlijks worden bovendien vele tienduizenden eieren gestroopt en duizenden nesten verwoest. Op Galibi, waar het ecotoerisme voor de gemeenschappen sinds 2000 steeds belangrijker is geworden, probeert men de stroperij aan banden te leggen. In 2002 is op verzoek van de bewoners een wet aangenomen die het verbiedt om de nesten leeg te halen. Om hun tradities voort te kunnen zetten, mocht de lokale bevolking nog wel bij Natuurbeheer een verzoek indienen om voor eigen gebruik een nest leeg halen. Die aanpak is redelijk succesvol, maar de stroperij valt nooit helemaal uit te bannen.
Weliswaar was 2013 een goed legjaar, maar er zijn vele nesten leeggehaald door stropers die vrij spel hadden, vooral vanwege de wanorde bij Natuurbeheer. Er zijn dan wel duizenden gestroopte eieren in beslag genomen, maar het staat vast dat dit slechts het topje van de ijsberg is.
Meer weten? Lees het in de februari-editie van Parbode.
